Θυμός και παιδί.

Ο θυμός είναι ένα συναίσθημα όπως όλα τα άλλα,λογικό και αναπόφευκτο  .Ξεκινάμε αποδεχόμενοι το γεγονός πως δεν υπάρχουν ‘"κaλά"ή ‘"κακά ‘"συναισθήματα. Αυτό που τα κάνει αρνητικά ή θετικά είναι το πως τα χειριζόμαστε τα εκφράζουμε ή δε τα εκφράζουμε.Ο Θυμός γεννιέται μέσα από το άγχος το φόβο , τον πόνο, την αίσθηση αδυναμίας ενοχής, μη κατανόησης και προσοχής, της αδικίας που τους γίνεται ή που νομίζουν ότι τους γίνεται από τους άλλους.Σημαντική είναι η σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στους γονείς και το παιδί από τα πρώτα χρόνια της ζωής του, και κυρίως ο χρόνος που περνούν μαζί, έχει άμεσες επιπτώσεις στον τρόπο που το παιδί βιώνει τον εσωτερικό και εξωτερικό του κόσμο, αλλά και στον τρόπο που θα μάθει να διαμορφώνει σχέσεις ως ενήλικας.
Ένα παιδί που μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον στο οποίο οι γονείς εκφράζουν την αγάπη τους και την προσφέρουν σταθερά, ανεξάρτητα από τη συμπεριφορά του παιδιού, τις επιδόσεις του και τις προσδοκίες τους για αυτό, μαθαίνει ότι το σέβονται και το αγαπούν για αυτό που είναι. Βιώνει λοιπόν μια αρμονική αγάπη η οποία του προσφέρεται άνευ όρων.Εάν το παιδί μεγαλώνει μαθαίνοντας να αγαπάει αρμονικά δε θα φοβάται να εκφράζει και τα συναισθήματα του και βέβαια και το θυμό.Όταν χάνουμε την ψυχραιμία μας με τα παιδιά μας, μπορεί να φτάσουμε σε ακραίες εκφράσεις και συμπεριφορές που θα διστάζαμε να χρησιμοποιήσουμε καβγαδίζοντας με έναν ενήλικα. Φωνάζουμε, προσβάλλουμε και κάνουμε επιθέσεις, για να κατακλυστούμε αμέσως μετά από ενοχές και να πάρουμε αποφάσεις ότι δεν θα διολισθήσουμε ποτέ ξανά στα ίδια λάθη. Τέτοιου είδους αποφάσεις δεν είναι μόνο μάταιες, αλλά συχνά είναι καταστροφικές.
Ο συναισθηματικά υγιής γονιός. Έχει επίγνωση του θυμού του και τον σέβεται. Δεν κρύβει τα συναισθήματά του, χρησιμοποιεί το θυμό του σαν πηγή πληροφορίας και ένδειξη ότι νοιάζεται για το παιδί του, και έτσι τα λόγια του βρίσκονται σε συμφωνία με τα συναισθήματά του.Η έκφραση θυμού εκ μέρους του γονέα είναι φυσιολογική, αναπόφευκτη και συχνά χρήσιμη. Αρκεί να γίνεται με τρόπο που προσφέρει ανακούφιση στον ίδιο, βοηθά το παιδί να κατανοήσει καλύτερα τι συμβαίνει και δεν προκαλεί βλαβερές παρενέργειες σε καμία από τις δύο πλευρές.
Η άμεση λύση είναι πάντα ένας διάλογος.Το παιδί έχει την ικανότητα να κατανοήσει τα πάντα μόνο όταν μπορείς και είσαι πρόθυμος να του τα εξηγήσεις με ήρεμο τρόπο και με παραδείγματα.Κανένας άνθρωπος δεν γεννήθηκε ηθικά και συναισθηματικά έτοιμος.Καλό θα ήταν λοιπόν,για χάρη των μικρών αυτών αγγέλων,να μην υπάρχουν "εκρήξεις θυμού",αλλά διάλογος για τον θυμό που δημιουργήθηκε από μια κατάσταση.Έτσι το παιδί μαθαίνει να ελέγχει και τα δικά του συναισθήματα,κατανοεί το λάθος του και συνεχίζει να πιστεύει ότι το αγαπάτε.Μην ξεχνάτε πως κανείς δεν είναι αλάθητος!