Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014

Ο κοκκινολαίμης με αποτύπωμα !!


Καλησπέρα αγαπημένοι φίλοι!!

Να μια κατασκευή για αυτήν την εποχή που εγώ προσωπικά δεν έχω κάνει αλλά πολύ θα ήθελα!Όμορφη,απλή για όλες τις ηλικίες από βρέφη έως και νήπια!


Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014

10 συμβουλές για να κοιμούνται τα παιδιά στο δωμάτιο τους!

Καλησπέρα αγαπημένοι φίλοι,



Τα βήματα που θα ακολουθήσετε για να πάτε το παιδί σας στο κρεβάτι του και να κοιμηθεί μόνο του θα εξαρτηθεί από την ηλικία του και τους λόγους για τους οποίους δεν κοιμάται στο δωμάτιό του. Εάν το παιδί σας είναι ακόμα βρέφος, θα έχετε πιο εύκολο έργο για να μάθει να κοιμάται στο δωμάτιό του. Καθώς το παιδί σας μεγαλώνει και έχει συνηθίσει να κοιμάται με τους δύο γονείς ή με έναν από τους δύο θα είναι πιο δύσκολο.
Αρχικά θα πρέπει να αισθάνεστε εσείς έτοιμοι. Θα πρέπει να είστε σταθεροί στην απόφασή σας και δε θα την αλλάξει όποια κι αν είναι η αντίδρασή του. Θα πρέπει το πρώτο διάστημα να έχετε υπομονή, επιμονή και αντοχή. Η διαδικασία αυτή μπορεί να σας πάρει από λίγες μέρες μέχρι κάποιες εβδομάδες. Εσείς όμως πρέπει να σκέφτεστε πάντα το στόχο σας «Να μάθετε το παιδί σας να κοιμάται μόνο του!».



1. Αν το παιδί σας βρίσκεται σε ηλικία που μπορεί να εκφράσει το λόγο που θέλει να κοιμάται μαζί σας, μπορείτε να το συζητήσετε μαζί του, να παίξετε με κούκλες ή φιγούρες που αντιπροσωπεύουν τα μέλη της οικογένειάς (σε διάφορες οικογενειακές καταστάσεις: γεύματα, πηγαίνοντας στο πάρκο, την οδήγηση στο αυτοκίνητο, τον ύπνο), να ζωγραφίσετε μαζί για να εκφράσει τυχόν φόβους ή ανησυχίες του.

2.  Αν το παιδί σας φοβάται τη διάρκεια της νύχτας, το σκοτάδι, να μείνει μόνο του, την ύπαρξη φαντασμάτων ή τεράτων στην ντουλάπα, δώστε του λύσεις να ξεπεράσει του φόβους του:


  •  Αφήστε ένα μικρό φως αναμμένο καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας και βάλτε του δίπλα του και ένα φακό ή φανάρι που θα μπορεί να το χρησιμοποιήσει αν νομίζει ότι θέλει περισσότερο φως στο δωμάτιό του. Την παραπάνω διαδικασία μπορείτε να την εντάξετε σαν παιχνίδι κατά τη διάρκεια της ημέρας, παίζοντας στο σκοτάδι και ανοίγοντας το φως ή το φακό για να βρείτε κάτι ή κάποιον που κρύβεται.
  • Βάλτε του λίγη μουσική πριν κοιμηθεί σε χαμηλή ένταση ή τραγουδήστε του εσείς μέχρι να το πάρει ο ύπνος στο κρεβάτι του.
  • Διαβάστε του ένα παραμύθι ή πείτε του μια ευχάριστη ιστορία.
  • Πριν κοιμηθεί μπορείτε να ελέγχετε μαζί του τους χώρους που του προκαλούν φόβο.
  • Δώστε του να πάρει αγκαλίτσα το αγαπημένο του κουκλάκι ή αντικείμενο. Αν δεν έχει μπορείτε μαζί να βρείτε.


3.  Αν ανακαλύψετε ότι το παιδί σας ζηλεύει τον ένα γονέα ή το μικρότερο αδερφάκι του δώστε του αρκετή προσοχή κατά τη διάρκεια της ημέρας. Ασχοληθείτε μαζί του μεμονωμένα (π.χ. πηγαίνετε μαζί σούπερ μάρκετ, φτιάξτε μαζί ένα γλυκό, ζωγραφίστε μαζί, πηγαίνετε μια βόλτα, κά). Να του εκφράζετε πάντα τα συναισθήματα αγάπης που έχετε για αυτό.

4.  Μη ξεχνάτε να επιβραβεύετε τις προσπάθειες του παιδιού να κοιμηθεί μόνο του κατά τη διάρκεια της μέρας και της νύχτας. Μπορείτε να φτιάξετε ένα πίνακα και κάθε φορά που θα έχει μία επιτυχημένη προσπάθεια να τοποθετεί στον πίνακα κάτι (μία χαρούμενη φατσούλα, έναν αγαπημένο του ήρωα, ένα μπράβο, ένα αυτοκόλλητο, κά) που να σηματοδοτεί την καλή του προσπάθεια.

5.  Αποφεύγετε να χρησιμοποιείτε κατά τη διάρκεια της μέρας φράσεις όπως «Φάε το φαγητό σου γιατί θα φωνάξω το γύφτο/ το τέρας» ή άλλες φιγούρες που μπορεί το παιδί να ανακαλέσει στο μυαλό του και να αισθάνεται φόβο.

6.  Φτιάξτε το δωμάτιο του παιδιού με απαλά χρώματα στους τοίχους και διακοσμήστε το με πράγματα που θα διαλέξει το ίδιο το παιδί. Καλό θα ήταν τα παιχνίδια του να φυλάσσονται σε κουτιά ή σε κάποιο χώρο της ντουλάπας ώστε να μην του προκαλούν οι σκιές τους φόβο τη νύχτα. Ενώ ζωγραφιές που μπορεί να φτιάχνει να τοποθετούνται σε μεριά του τοίχου που να μην είναι απόλυτα ορατή από το κρεβάτι του.

7.  Πολλές φορές οι γονείς πετυχαίνουν να βγάζουν το παιδί από το κρεβάτι τους, αλλά να πρέπει ένας από τους δύο να μείνει μαζί του στο δικό του κρεβάτι. Αυτό σταδιακά μπορεί να εξελιχθεί. Στην αρχή προσπαθήστε να κοιμηθείτε μαζί του, χωρίς όμως να τον αγκαλιάζετε. Έτσι δε θα αισθάνεται την παρουσία σας μέχρι να τον πάρει ο ύπνος. Στη συνέχεια μπορείτε να καθίσετε δίπλα στο κρεβάτι του σε ένα καρεκλάκι ή μαξιλάρι και σιγά σιγά περνώντας οι νύχτες να απομακρύνεστε από το κρεβάτι του. Αν τον πάρει ο ύπνος και το βράδυ ξυπνάει πολλές φορές για να επιβεβαιωθεί από την παρουσία σας, εσείς πρέπει να τον επιστρέφετε στο κρεβάτι του και να διατηρείτε την ίδια θέση που είχατε πριν κοιμηθεί, ώσπου να τον πάρει ξανά ο ύπνος. Ακόμα κι αν την νύχτα τρυπώνει ανάμεσά σας, εσείς θα πρέπει να το πάρετε και να το επιστρέψετε στο κρεβάτι του. Θα πρέπει να έχετε στο μυαλό σας ότι ο χρόνος του ύπνου σας είναι πολύτιμος, αλλά η εκπαίδευση του παιδιού σας αποτελεί σημαντικότερος στόχος!

8.  Εξετάστε το μέγεθος του κρεβατιού. Μερικοί γονείς βάζουν το παιδί τους μετά από την κούνια σε μεγάλο κρεβάτι κάτι που μπορεί να προκαλεί φόβο στο παιδί και ανασφάλεια. Ένα πιο μικρό κρεβάτι μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα καλύτερη μετάβαση από την κούνια και να αισθάνεται πιο άνετα σε αυτό.

9.  Καλό θα είναι πριν έρθει η ώρα του ύπνου να υπάρχει προειδοποίηση.Να λέγεται από τους γονείς «Σε λίγο θα πάμε για ύπνο» και να φτιάχνετε μία ρουτίνα (π.χ. κλείνω την τηλεόραση, πίνω το γάλα μου, πλένω τα δόντια μου, ξαπλώνω στο κρεβάτι μου, η μαμά μου διαβάζει ένα παραμύθι, κοιμάμαι).

10.  Μην αφήνετε το μωρό ή το παιδί σας να εξασθενεί από το κλάμα. Στην αρχή εξηγήστε του «Είναι βράδυ και είναι ώρα να κοιμηθείς στο κρεβάτι σου» και επιστρέψτε το στο κρεβάτι του. Σε περίπτωση που φεύγει αρκετές φορές από το κρεβάτι μη χρησιμοποιείτε πια εκφράσεις, απλά επιστρέψτε το στο κρεβάτι του ακόμα κι αν οι φορές γίνουν από μία εκατόν μία!




ΠΗΓΗ : ikidcenters

Τρίτη 14 Ιανουαρίου 2014

Παιδικά παραμύθια, άραγε πρέπει να τα φοβάστε;


Καλησπέρα αγαπημένοι φίλοι,

Παραμύθια.
Αγαπημένη συνήθεια χρόνων,που έχει περάσει από γενιά σε γενιά είτε μέσω βιβλίων,είτε προφορικού λόγου.Αλήθεια πόσες φορές έχετε σκεφτεί αν τα παραμύθια κάνουν τόσο καλό στα παιδιά όσο πιστεύουμε εμείς;Πόσο καλό παράδειγμα ,δίνουν οι πρωταγωνιστές των παραμυθιών στα παιδιά μας;Παραμύθια με πρωταγωνίστριες γριές μάγισσες, που μαρμαρώνουν τα αγόρια και ρίχνουν ξόρκια ή κατάρες. Γονείς που εγκαταλείπουν τα παιδιά τους. Μοχθηροί δράκοι που κλέβουν την ομορφιά των κοριτσιών. Τρομακτικά δάση με λύκους, βρικόλακες και ξωτικά... Κι όμως. Τα παιδιά δείχνουν ξεκάθαρα, πως μαγεύονται από παραμύθια με βίαιους ήρωες και τρομακτική πλοκή. Από την άλλη πλευρά, οι γονείς αναρωτιούνται για ποιον λόγο να διηγούνται τέτοιες ιστορίες στα παιδιά τους. Ούτε η Χιονάτη και η Σταχτοπούτα, αλλά ούτε και οι τιμωροί βασιλιάδες και τα τρομακτικά τέρατα, μοιάζουν ιδανικά πρότυπα για το μέλλον των παιδιών τους. Και πώς νιώθει άραγε ο Κοντορεβιθούλης και τα αδέρφια του, που ζουν επώδυνα την εγκατάλειψη; Και πώς γίνεται να υπάρχει γονιός τόσο ανεύθυνος, όσο η μητέρα της Κοκκινοσκουφίτσας, ώστε να την αφήνει μόνη της να κάνει τέτοια διαδρομή στο δάσος; Και γιατί εν τέλει να εκτίθενται τα παιδιά μπροστά σε όλα αυτά τα εκφοβιστικά σενάρια τρόμου, που τους προκαλούν άγχος; 
«Οι μεγάλοι είναι αυτοί που φοβούνται τα τρομακτικά παραμύθια. Τα παιδιά τα λατρεύουν» είχε πει κάποτε ο Φρόυντ. Τα παιδικά παραμύθια συχνά βασίζονται στο στοιχείο του φόβου, που αποτελεί κοινό τόπο τόσο σε παραδοσιακές, όσο και σε πιο σύγχρονες ιστορίες για παιδιά. Κάθε παραμύθι έχει έναν τρομακτικό χαρακτήρα, που προκαλεί πρόβλημα στους άλλους,Τι γίνεται όμως με τον ψυχισμό των μικρών παιδιών; Μπορεί όλες οι παιδικές ιστορίες να καταλήγουν στο «και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα», όμως πέρα από το υπέροχο ταξίδι της φαντασίας, αυτή η κατακλείδα δηλώνει κι ένα ταξίδι στο υποσυνείδητο του μικρού παιδιού. Οι ψυχολόγοι είναι καθησυχαστικοί, υποστηρίζοντας πως τα κλασικά παραμύθια δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να απεικονίζουν την αιώνια πάλη του καλού με το κακό. Υπάρχει αγωνία και κορύφωση, αλλά στο τέλος έρχεται η λύτρωση. Έτσι, αν και εμπεριέχουν το στοιχείο του φόβου, τα παιδιά τα γοητεύει, κυρίως γιατί το βιώνουν σαν μία διαδικασία στο τέλος της οποίας σχεδόν πάντα το καλό νικά και το κακό χάνει τη δύναμή του. Άλλωστε η επεξεργασία του φόβου μέσα από τη μυθική διήγηση πραγματώνεται με τρόπο ασφαλή, καθώς όλα γίνονται «μία φορά κι έναν καιρό». Έπειτα, είναι κοινή διαπίστωση ότι το παραμύθι αποτελεί την μεταμφίεση της ίδιας της ζωής και των εμπειριών μας.
Ωστόσο, ακόμα κι αν δεχτούμε τα παραπάνω, η αγωνία παραμένει: γιατί να διηγούμαστε τον φόβο στα παιδιά μας; Σ’ αυτό το σημείο θα πρέπει να στραφούμε λίγο πιο προσεκτικά στα ίδια τα παιδιά. Κι αυτό γιατί το συναίσθημα του φόβου σε αναπτυξιακό επίπεδο κυριαρχεί στον παιδικό ψυχισμό και παίρνει διάφορες μορφές και εντάσεις. Τα παιδιά αντιλαμβάνονται με τον δικό τους τρόπο ότι η ζωή δεν είναι απαλλαγμένη συγκρούσεων και διφορούμενων καταστάσεων, νιώθουν συχνά αγωνία, άγχος, μοναξιά, θλίψη. Δεν είναι λοιπόν ότι γοητεύονται από τον τρόμο, αλλά ότι συγκινούνται από το συναίσθημα του φόβου και παρακολουθούν με ενδιαφέρον κι αγωνία μυθικές ιστορίες με ήρωες, που εκφοβίζουν ή εκφοβίζονται. Κι αυτό γιατί νιώθουν να ταυτίζονται με το φόβο και βιώνουν έντονα την αγωνία και τα άγχη των ηρώων. Και το παραμύθι έρχεται και βάζει σε λόγια τα εσωτερικά άγχη και τις συγκρούσεις της παιδικής ψυχής, προσφέροντας μία λυτρωτική διέξοδο εσωτερικευμένων πιεστικών σκέψεων που δεν υπάρχει άλλος τρόπος να εκφραστεί. Η μυθική διήγηση αποτελεί τον λειτουργικότερο τρόπο να διαχειριστούν τα παιδιά ό,τι τα φοβίζει και τα βοηθά στην αναπτυξιακή πορεία της προσωπικής αυτονόμησης. Γι’ αυτό και η συμβολική αντιμετώπιση του φόβου διαθέτει παιδαγωγικές και θεραπευτικές ωφέλειες. Γιατί πλάι στις φοβίες που περισσότερο ή λιγότερο έντονα αισθάνονται, βλέπουν ότι με τη δυσκολία συνυπάρχει και η λύση και ότι όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα εξισορροπούνται από τη βεβαιότητα, το θάρρος, την αισιοδοξία και την ελπίδα που υπάρχουν στο τέλος των παραμυθιών. 
Συμπερασματικά τα παραμύθια είναι μια αγαπημένη συνήθεια για τα παιδιά,τους εκπαιδευτικούς αλλά και τους γονείς και έτσι θα έπρεπε να είναι.Προσοχή στην αφήγηση.Η υπερβολική συναισθηματική φόρτιση μπορεί να προκαλέσει τα αντίθετα αποτελέσματα στο παιδί.

Τρίτη 7 Ιανουαρίου 2014

Το οικογενειακό τραπέζι φέρνει ευτυχία στα παιδιά

Καλησπέρα αγαπημένοι φίλοι,

Μια αγαπημένη συνήθεια στην οικογένεια εδώ και χρόνια είναι το οικογενειακό τραπέζι.Εσάς πότε ήταν η τελευταία φορά που φάγατε μαζί;Μήπως το οικογενειακό τραπέζι έχει συνδεθεί με την Κυριακή και αυτό αραιά και πού; Πράγματι, εξαιτίας του φορτωμένου προγράμματος και των υποχρεώσεων, οι οικογένειες σπάνια βρίσκονται σε απαρτία για να φάνε. Προτιμούμε να τσιμπήσουμε -ο καθένας μόνος του- βιαστικά μπροστά στην τηλεόραση, τον υπολογιστή κλπ. Φαίνεται, ωστόσο, ότι η καθημερινή αυτή συνάθροιση γύρω από ένα τραπέζι είναι ωφέλιμη, όχι μόνο για τις διατροφικές μας συνήθειες και την υγεία μας, αλλά και για τους συναισθηματικούς μας δεσμούς, την ψυχική μας ισορροπία και συμπεριφορά. Δείτε και μόνοι σας γιατί! 

Οι ιππότες του οικογενειακού τραπεζιού 

Σύμφωνα με τους ειδικούς, χρειάζεται να προσπαθήσουμε, ακόμη και να κάνουμε θυσίες, ώστε να καταφέρουμε να απολαμβάνουμε το οικογενειακό τραπέζι -και τα πάρα πολλά αποδεδειγμένα οφέλη του- όσο πιο συχνά γίνεται! Άλλωστε, τα ψυχικά και διατροφικά οφέλη που αποκομίζουν τα μέλη μιας οικογένειας όταν μοιράζονται το φαγητό τους, ικανοποιώντας κοινωνικές, επικοινωνιακές, μαθησιακές ανάγκες κλπ., διαρκούν πολύ περισσότερο από ό,τι ένα γεύμα. Γι’ αυτό και οι επιστήμονες επιμένουν: Όσο πολυάσχολοι κι αν είμαστε, αξίζει να αφιερώνουμε χρόνο στα οικογενειακά τραπέζια, τουλάχιστον 3-4 φορές την εβδομάδα! Ας τα πάρουμε, όμως, ένα-ένα... 

Τα ψυχικά οφέλη 

Για τα παιδιά μας, που θα έχουν την ευκαιρία: 

● Να βιώσουν την αίσθηση της ασφάλειας και της σταθερότητας και ότι ανήκουν σε μια στενή και δεμένη ομάδα με την οποία μπορούν να μοιραστούν τόσο τις επιτυχίες όσο και τις ανησυχίες τους. 
● Να επικοινωνήσουν με τους γονείς τους, να μοιραστούν τα νέα της ημέρας, να ανταλλάξουν εμπειρίες. 
● Να βελτιώσουν το λεξιλόγιό τους και την ικανότητά τους να συντάσσουν ολοκληρωμένες προτάσεις, ικανότητες που αναπτύσσονται και εμπλουτίζονται μέσα από το διάλογο που έχουν μεταξύ τους τα μέλη της οικογένειας καθώς τρώνε. 
● Να μάθουν την αξία και τις αρχές του διαλόγου μέσω της παρατήρησης των γονιών τους και της εξάσκησης. 
● Να μοιράζονται ευθύνες και να αναπτύσσουν τις δεξιότητές τους όσον αφορά το πρακτικό μέρος του οικογενειακού τραπεζιού (π.χ. στρώσιμο του τραπεζιού, πλύσιμο πιάτων μετά κλπ.). 
● Να μάθουν καλούς τρόπους σχετικά με τη συμπεριφορά τους στο τραπέζι. 
Για εμάς τους γονείς, που θα μπορέσουμε: 
● Να περάσουμε χρόνο με τα παιδιά μας και να τους δείξουμε ότι αποτελούν προτεραιότητά μας. 
● Να ανακαλύψουμε τι αρέσει και τι όχι στα παιδιά μας, να τα γνωρίσουμε καλύτερα σε μια σχέση αλληλεπιδραστική. 
● Να μάθουμε εμείς από αυτά και εκείνα από εμάς. 

Πώς θα το πετύχουμε 

Για να έχουμε το μέγιστο όφελος, ας έχουμε υπόψη μας τα εξής: 
● Επιλέγουμε μια συγκεκριμένη ώρα για το οικογενειακό τραπέζι, που να είναι όμως ρεαλιστική και να εξυπηρετεί όλους. 
● Κλείνουμε την τηλεόραση και απομακρύνουμε τα κινητά, για να μπορούμε να συγκεντρωθούμε αποκλειστικά στην οικογένειά μας. 
● Τρώμε όλη η οικογένεια μαζί γύρω από το τραπέζι, για να έχουμε οπτική επαφή ο ένας με τον άλλον. 
● Δεν πιέζουμε τα παιδιά να φάνε όλο το φαγητό τους. 
● Έχουμε πάντα κατά νου ότι το φαγητό δεν είναι ούτε επιβράβευση ούτε τιμωρία. 
● Προσπαθούμε να μη μιλάμε στα παιδιά μόνο για μαθήματα και υποχρεώσεις, ώστε να μη συνδέσουν την ώρα του φαγητού με «ανάκριση» και «διάλεξη». 
● Δίνουμε στον καθένα το χρόνο που χρειάζεται για να μιλήσει για τα θέματα που τον ενδιαφέρουν και για τα νέα της ημέρας του, ενθαρρύνοντας το διάλογο με ερωτήσεις. 
● Περιμένουμε να τελειώσουν όλοι το φαγητό τους προτού σηκωθούμε. 

Μην ξεχνάτε:



Τα παιδιά που μεγαλώνουν σε παραδοσιακές και ευτυχισμένες οικογένειες, έχοντας κοντά τους και τους δύο γονείς τους και τρώγοντας τακτικά μαζί τους, είναι πιθανότερο να έχουν...
αργότερα ευτυχισμένες ζωές, αποκαλύπτει έρευνα των βρετανικών πανεπιστημίων Έσεξ, Οξφόρδης, Γουόρικ και Σάρεϊ, δείγμα της οποίας ήταν περίπου 100.000 άνθρωποι σε 40.000 νοικοκυριά.
Σύμφωνα με την έρευνα, το να τρώει ένα παιδί μαζί με την οικογένειά του,τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα, αποτελεί παράγοντα - κλειδί για τη δημιουργία στενών δεσμών με τους γονείς του.!!!

Παρασκευή 3 Ιανουαρίου 2014

Αδέρφια,αυτοί οι ανταγωνιστές.

Τσακώνονται τα παιδιά σας?Στο σπίτι γίνεται μάχη?Μην αγχώνεστε!! Δεν είναι τα μόνα!!!Οι αδελφικοί τσακωμοί είναι φαινόμενο τόσο παλιό όσο και η ανθρώπινη ύπαρξη – η ιστορία του Κάιν και του Άβελ το αποδεικνύει. Ένταση, ζήλια και διαφορές οδηγούν σε φωνές, καβγάδες, εκδηλώσεις βίας μεταξύ δύο παιδιών, και οι γονείς παίζουν τον ρόλο του διαιτητή, προσπαθώντας να κατευνάσουν τα πνεύματα. Δεν είναι παράλογο δύο παιδιά να βιώνουν αρνητικά συναισθήματα, και να τα εκφράζουν με αυτό τον τρόπο – όλοι όσοι έχουμε αδέλφια έχουμε να θυμόμαστε ομηρικούς καβγάδες από την παιδική μας ηλικία. Αυτοί οι καβγάδες είναι μια απόλυτα φυσιολογική κατάσταση που δημιουργούν τα παιδιά είτε για να τραβήξουν την προσοχή σας,είτε λόγω ανταγωνισμού!Για πάμε να δούμε όμως τις αιτίες και τις λύσεις αυτού του προβλήματος.


Γιατί μαλώνουν; 

Είναι το ερώτημα που βασανίζει χιλιάδες γονείς. Όλους αυτούς που όταν απέκτησαν δεύτερο παιδί ήταν ευτυχισμένοι, αφού επιτέλους το πρώτο θα είχε παρέα. Δεν είχαν φανταστεί τότε ότι θα παρίσταναν τους διαιτητές σε ποδοσφαιρικό ντέρμπι τρίτης κατηγορίας, ούτε ότι θα χρειαζόταν να αναπτύξουν τις ικανότητες ολόκληρου του διπλωματικού σώματος για να λύσουν τις «αγεφύρωτες» διαφορές. Γιατί μαλώνουν; Γιατί δεν μπορούν να παίξουν αγαπημένα; Πριν βγάλετε βιαστικά συμπεράσματα για την έλλειψη αγάπης ανάμεσα στα παιδιά σας, θυμηθείτε άλλη μια φορά τότε που σας τραβούσε ο αδερφός σας τα μαλλιά και τσιρίζατε ή τη φορά που παίζατε κλοτσοπατινάδα πριν σας χωρίσει η μητέρα σας. Συμπέρασμα; Όλα τα αδέρφια μαλώνουν κι οι λόγοι είναι πολλοί και διάφοροι. Χωρίς κανείς από αυτούς βέβαια να αποκλείει την αδελφική αγάπη που ανθίζει πάντα σε μια οικογένεια. Έχουμε και λέμε λοιπόν.


  1. Και οι δύο πλευρές (ή και περισσότερες ανάλογα τα παιδιά που έχετε) διεκδικούν και παλεύουν για ένα πράγμα!Την αγάπη σας!Ένα παιδί μπορεί να τσακώνεται με το αδερφάκι του επειδή έχει νιώσει αδικημένο από τους γονείς. Θέλει να μεταφέρει αυτή τη στεναχώρια και την απογοήτευση να κάνει και τον αδερφό του, την αδερφή του να νιώσει με τον ίδιο τρόπο, να εκδικηθεί. Είναι ο τρόπος τους να κερδίσουν, τη δικαίωση αυτή τη φορά. 
  2. Η σχέση μεταξύ δύο παιδιών καθρεφτίζει την σχέση μεταξύ των δύο γονέων», αναφέρουν οι ειδικοί. Αν οι γονείς έχουν μια καλή σχέση μεταξύ τους, η σχέση των παιδιών τους θα αντικατοπτρίζει την αγάπη τους. Αν πάλι οι γονείς τσακώνονται σε καθημερινή βάση και επικοινωνούν προβληματικά, δεν θα έπρεπε να απορούν όταν βλέπουν τα παιδιά τους να αναπαράγουν την ίδια συμπεριφορά. 
  3. Ειδική περίπτωση Ένα παιδί που στο δεύτερο ή στο τρίτο έτος της ζωής του,  ξαφνικά αποκτά αδελφάκι. «Σε αυτή την περίπτωση, θα υπάρξει βία εκ μέρους του, είναι αναμενόμενο. Το παιδί σε αυτή την ηλικία περνά το ναρκισσιστικό στάδιο της ζωής του και έχει συνηθίσει να είναι ο πρωταγωνιστής στην καθημερινότητα των γονιών του», μας λέει. «Έτσι, όταν έρχεται το νέο μέλος της οικογένειας, νιώθει ότι του “κλέβει” όλο το ενδιαφέρον. Αποτέλεσμα; Τραβάει μαλλιά, χτυπά και εκδηλώνει “εχθρική” συμπεριφορά προς το νεογέννητο αδελφάκι του.


Πως να το αντιμετωπίσετε:


Παρακαλώ πολύ μην χωρίζετε τα παιδιά και κάνετε το διαιτητή όλη την ώρα.Είναι μικροί άνθρωποι.Μπορούν να λύσουν και το θέμα μόνα τους!Δεν χρειάζεται ούτε να τα βάζετε να παίζουν σε απόσταση,ούτε σε ξεχωριστά δωμάτια και για όνομα του Θεού,μην παίρνετε καθαρή θέση και υποστηρίζετε μόνο το ένα.Έτσι θα τους δημιουργήσετε ακόμα μεγαλύτερη αντιζηλία και κόντρα.Να λοιπόν τι πρέπει να κάνετε :

  1. Καλό είναι να μην επεμβαίνετε αμέσως μόλις αρχίζει ο καβγάς. Περιμένετε λίγο μήπως καταφέρουν από μόνα τους να επιλύσουν τη διαφωνία.
  2. Αν η ένταση παραταθεί και, κυρίως, αν αρχίσουν να μιλούν άσχημα ή να χτυπούν το ένα το άλλο, είναι η ώρα να παρέμβετε για να δείτε τι συμβαίνει και να τους δώσετε την ευκαιρία να εκφράσουν πιο ήρεμα την άποψή τους.
  3. Την ώρα του καβγά κανένας δεν είναι έτοιμος να ακούσει συμβουλές. Αφήστε λοιπόν τις νουθεσίες και τα διδάγματα για αργότερα.
  4. Δείξτε τους εκείνη τη στιγμή πώς θα μπορούσε ο καθένας να κάνει μια υποχώρηση ή να πει κάτι με πιο ήρεμο τρόπο.
  5. Αν συνεχίσουν να μαλώνουν σταματήστε το παιχνίδι τους και βάλτε τα να κάτσουν κάπου να ηρεμήσουν. Μετά πρέπει να τους επιβάλλεται κάποια "τιμωρία" που θα την παρουσιάσετε σαν συνέπεια των πράξεων τους,όπως για παράδειγμα να τους πάρετε τα παιχνίδια κτλπ.
  6. Τέλος,όταν θα έχουν ηρεμήσει ρωτήστε τα τι ενόχλησε το καθένα και αφήστε τα να μιλήσουν μεταξύ τους χωρίς να τα διακόψετε.Ζητήστε τους να φτιάξουν την συμπεριφορά τους και πείτε τους ξανά να παίξουν μαζί.


Ειδική περίπτωση 

Στην ειδική περίπτωση του παιδιού που μόλις απέκτησε αδελφάκι, την οποία αναφέραμε προηγουμένως, οι γονείς οφείλουν να επιδείξουν ιδιαίτερη προσοχή, καθώς πρόκειται για ευαίσθητο στάδιο της παιδικής ηλικίας: «Θα πρέπει να προετοιμάσουν το παιδί τους για τον ερχομό του άλλου, να του εξηγήσουν πως θα αποκτήσει αδελφάκι και να τον ρωτήσουν πώς νιώθει γι’ αυτό» αναφέρουν οι ειδικοί.Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να καταπιέσουν τα αρνητικά του συναισθήματα και την έκφρασή τους. Αντίθετα, θα πρέπει να του εξηγήσουν πως έχει δίκιο να νιώθει κάποια ζήλια για την νέα κατάσταση που δημιουργήθηκε, να δείξουν κατανόηση και να του ζητήσουν να τους εκφράσει τα συναισθήματά του.


Τέλος να θυμάστε ότι η συζήτηση παίζει μεγάλο ρόλο, καθώς πρέπει να εκφραστούν τα συναισθήματα και των δύο παιδιών, ώστε να μην «συσσωρεύονται» αρνητικές σκέψεις στο μυαλό τους και στον ψυχισμό τους. Αυτό σημαίνει επίσης πως οι γονείς δεν θα πρέπει να «κουκουλώνουν» τα αρνητικά συναισθήματα των παιδιών τους: Αν σταματήσει ο καβγάς, δεν σημαίνει πως εξαφανίστηκαν και οι αιτίες που τον προκάλεσαν..

Καλή τύχη και υπομονή!