Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2013

Πως είναι να ζεις με αυτισμό;

4
Ο Clay Lomneth ήξερε ότι ίσως πάρει χρόνο για την 3 χρονη Michaelynn να εξοικειωθεί με το θέμα της κάμερας του.
Οι γονείς της, τον προειδοποίησαν πως δεν είναι τρυφερή με τους ξένους. Έτσι, όταν ο  Clay πήγε την πρώτη μέρα στο σπίτι τους για να απαθανατίσει στιγμές από την οικογένεια, ο Lommeth προς ευχάριστη έκπληξή του παρατήρησε πως η Michealynn, ένα
κοριτσάκι με αυτισμό με μη λεκτική ικανότητα, τον πλησίασε, γονάτισε στην αγκαλιά του και άρχισε να πατάει τα κουμπιά της φωτογραφικής μηχανής του.
Κατά τους επόμενους πέντε μήνες ο Lommeth πέρασε πολύ από τον ελεύθερό του χρόνο με την Michaelynn και την οικογένειά της στο Saginaw του Michingan, παρακολουθώντας με προσοχή τη ζωή τους.
Κατά ένα μεγάλο μέρος, ο Lommeth, ανέφερε πως η Michaelynn τον αγνόησε. Αλλά αυτό ήταν ακριβώς που ήθελε γιατί του επέτρεψε να απαθανατίσει με τη μηχανή του την απόλυτα αγνή προσωπικότητά της. “Για μένα αυτή ήταν η τέλεια κατάσταση”, ανέφερε.
Ανακάλυψε τη μαμά της Michaelynn, Erica Sanchez, στο Facebook όταν μια ιδέα του προκάλεσε το ενδιαφέρον να δει πως είναι να μεγαλώνεις ένα παιδί με αυτισμό.
Μια από τις πιο αξέχαστες στιγμές που έζησε ο Lommeth μαζί τους ήταν όταν ο πατέρας, Trevor Gillett, αποφάσισε να απολαύσει μια έξοδό του για μπύρα μετά από τέσσερα χρόνια καθ’ότι από τη γέννηση της κόρης του τέσσερα χρόνια πριν δεν είχε ακόμα δώσει στον εαυτό του αυτή την ευκαιρία.  ”Δεν είναι αρκετό, αλλά είναι λες και ζεις μονίμως ένα βρέφος” λέει χαρακτηριστικά ο Trevor.
Και οι δύο γονείς της Michaelynn τονίζουν πόσο λυπηρό είναι το γεγονός ότι ποτέ τους δεν την άκουσαν να τους λέει “σ’αγαπώ”. Σχετικά με αυτό ο Lommeth είπε στους γονείς πως όλο αυτό τον καιρό που δούλεψε κοντά τους κατάλαβε ότι η κόρη τους έχει το δικό της τρόπο να επικοινωνεί.
Κατά το τέλος της παραμονής του με την οικογένεια, ο Lommeth ζήτησε από την Erica να καθίσει για να της δείξει μερικές από τις φωτογραφίες που τράβηξε. Κάτω από κάθε φωτογραφία μάλιστα έγραψε κάποια σχόλια άρρηκτα συνδεδεμένα με την παρούσα κατάσταση της κάθε φωτογραφίας έτσι ακριβώς όπως του τα μετέφερε η μητέρα.
Η μητέρα της Michaelynn όταν είδε την τελευταία φωτογραφία της κόρης της που έδειχνε την ίδια να κοιτάζει έξω από το παράθυρο είπε: “Μπορώ μόνο να αναρωτιέμαι τί είναι αυτό ακριβώς που κοιτάζει τόσο έμμονα έξω από το παράθυρο. Άραγε πώς ο κόσμος βλέπει το πανέμορφο κοριτσάκι μου όταν αυτό κοιτάζει επίμονα έξω από το παράθυρο;”.
Στο τέλος όλης αυτής της εμπειρίας του ο Lommeth είπε πως θα ήθελε πάρα πολύ να επεκτείνει αυτό ακριβώς το έργο του και για άλλες οικογένειες που έχουν παιδιά με αυτισμό.
Δείτε τις εκπληκτικές φωτογραφίες…
pic1
2
3
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
17

Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013

5 τρόποι να… Kαταστρέψετε το παιδί σας...

5 τρόποι να… καταστρέψετε το παιδί σας



Ο τέλειος γονιός απλά δεν υπάρχει! Όσες συμβουλές κι αν ακούσετε, πάντα θα νιώθετε ότι μπορεί να κάνετε κάτι λάθος. Όμως, αυτές τις 5 παγίδες είναι βέβαιο ότι πρέπει να τις αποφύγετε. 
1. Ενδίδετε συνεχώς στις απαιτήσεις τους Τι θέλει; Ένα καινούργιο παιχνίδι, ένα πακέτο τσίχλες, την καινούργια παιχνιδομηχανή; Επιτρέποντας στο παιδί να το αποκτήσει, είναι ο πιο σίγουρος τρόπος να καταλήξετε να μεγαλώνετε ένα κακομαθημένο. Πολλοί γονείς πιστεύουν ότι, εάν αρνηθούν να προσφέρουν στο παιδί τους ό,τι ζητάει, εκείνο δεν θα τους αγαπάει ή θα τους βλέπει περισσότερο σαν αντιπάλους. Όμως, ανάμεσα στις υποχρεώσεις σας σαν γονιός είναι να βοηθήσετε το παιδί να αντιληφθεί τι μπορεί να του ανήκει και τι όχι και ποια είναι η αξία των χρημάτων και της εργασίας. Αν απλά ανοίγετε το πορτοφόλι σας κάθε φορά που ζητάει κάτι, περνάτε το μήνυμα ότι τα υλικά αντικείμενα είναι σημαντικά αλλά και ότι μπορεί να έχει ό,τι θέλει χωρίς να δουλέψει ή να κοπιάσει γι’ αυτό. 
Τι να κάνετε: Βάλτε ένα όριο στα καινούργια αντικείμενα που μπορεί να έχει το παιδί (π.χ. 1 το μήνα) και ορίστε μέχρι πόσα χρήματα μπορεί αυτό να κοστίζει. Εάν θέλει περισσότερα ή κάτι πιο ακριβό, θα πρέπει να «δουλέψει» (π.χ. να πάρει ένα συγκεκριμένο βαθμό στο σχολείο ή να απλώνει τα ρούχα για μερικές μέρες) ή να αποταμιεύσει χρήματα από το χαρτζιλίκι του.

2. Δεν το μαλώνετε ποτέ
Το παιδί σας χτυπάει ένα άλλο, βάζει τα κλάματα στη μέση του δρόμου επειδή δεν του παίρνετε παγωτό, χτυπιέται όταν του ζητάτε να φύγετε από την παιδική χαρά, κι εσείς απλώς το κοιτάτε χωρίς να κάνετε τίποτα. Κάποιοι γονείς, προκειμένου να μη φανούν «κακοί» στα παιδιά τους, προτιμούν να μην αντιδρούν καθόλου όταν εκείνα κάνουν κάτι που δεν εγκρίνουν. Όμως, αυτή η στάση μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικά προβλήματα. Τα παιδιά έχουν ανάγκη από όρια, ακόμα κι όταν αντιδρούν στην επιβολή τους. Χωρίς κανόνες και χωρίς επιβολή κάποιων συνεπειών, όταν η συμπεριφορά τους εκτροχιάζεται, η γραμμή ανάμεσα στο καλό και το κακό γίνεται εξαιρετικά λεπτή ή και εξαφανίζεται. 
Τι να κάνετε: Βάλτε σαφείς κανόνες και όρια στα παιδιά και εφαρμόστε τις συνέπειες που έχετε ορίσει σε κάθε περίπτωση. Εάν, για παράδειγμα, χτυπάει άλλα παιδάκια στο σχολείο, αφαιρέστε κάποιο από τα προνόμιά του, όπως να δει τηλεόραση ή να πάει στο σπίτι ενός φίλου για να παίξουν. Μπορείτε, επίσης, να χρησιμοποιείτε τα time-out (να το στέλνετε, δηλαδή, για λίγο στο δωμάτιό του ή σε κάποιο σημείο που θα έχετε ορίσει για το σκοπό αυτό). Σε κάθε περίπτωση, μην παραλείπετε ποτέ να εξηγείτε στο παιδί για ποιο λόγο η συγκεκριμένη συμπεριφορά του είναι κάτι που δεν εγκρίνετε.

3. Τσακώνεστε μπροστά στα παιδιά
Όταν εκτοξεύετε χαρακτηρισμούς ο ένας για τον άλλον, φωνάζετε και απειλείτε ότι θα φύγετε από το σπίτι, πληγώνετε τα παιδιά σας και χαράζετε ανεξίτηλες πληγές στον ψυχισμό τους. Όταν τα παιδιά γίνονται μάρτυρες των έντονων καβγάδων των γονιών τους, συνήθως αντιδρούν με φόβο και ανάγκη φυγής, κάτι που σιγά-σιγά μπορεί να τα οδηγήσει σε αναζήτηση τρόπων διαφυγής από την πραγματικότητα, όπως το αλκοόλ ή τα ναρκωτικά. Ή μπορεί απλώς να θεωρήσουν ότι έτσι πρέπει να φέρονται και τα ίδια στους άλλους.
Τι να κάνετε: Διαφωνήστε, αλλά κάντε το πολιτισμένα. Άλλωστε, είναι σημαντικό τα παιδιά να εκπαιδεύονται μέσα στην οικογένειά τους στο πώς γίνεται ένας εποικοδομητικός διάλογος με επιχειρήματα, ακόμα κι όταν υπάρχει διάσταση απόψεων. Εάν, όμως, δεν μπορείτε να διατηρήσετε την ψυχραιμία σας,προτιμήστε να τσακώνεστε εκτός σπιτιού ή όταν τα παιδιά λείπουν. Στην περίπτωση που αντιμετωπίζετε σοβαρά προβλήματα στο γάμο σας ή πρόκειται να πάρετε διαζύγιο, είναι χρήσιμο να ζητήσετε τη γνώμη ενός ειδικού Ψυχικής Υγείας για το πώς να ενημερώσετε τα παιδιά σας. Και μην επιτρέψετε ποτέ να θεωρήσουν ότι η σωματική αλλά και η ψυχολογική βία είναι ένας αποδεκτός τρόπος να αντιμετωπίσουν οι άνθρωποι τα μεταξύ τους προβλήματα.

4. Δίνετε το κακό παράδειγμα
Ακόμα κι αν τους λέτε ότι είναι απαράδεκτο να λένε ψέματα, να βρίζουν, να κλέβουν ή να χτυπάνε, στην πραγματικότητα περνάτε τα ακριβώς αντίθετα μηνύματα εάν εσείς κάνετε όλα όσα απαγορεύετε. Οι γονείς είμαστε οι πρώτοι δάσκαλοι των παιδιών μας, και οι πράξεις μας είναι πιο δυνατές από τα λόγια μας. Επιπλέον, όταν εσείς κάνετε κάτι «κακό» μπροστά στο παιδί, το κάνετε να συγχέει τι είναι σωστό και τι λάθος. Και μην πιστέψετε ποτέ ότι δεν δίνουν σημασία στη συμπεριφορά σας. Θα διαπιστώσετε το λάθος σας όταν αρχίσουν να τη μιμούνται!
Τι να κάνετε: Υποσχεθείτε στον εαυτό σας ότι θα είστε το σωστό πρότυπο για το παιδί σας - τουλάχιστον όταν είναι μπροστά. Ακόμα κι όταν κάνετε λάθη - κάτι που δεν μπορείτε να αποφύγετε, μη διστάζετε να το ομολογείτε στο παιδί και να του εξηγείτε τι σκοπεύετε να κάνετε για να το διορθώσετε ή για να μην το επαναλάβετε.

5. Δεν είστε κοντά του
Υπάρχουν σίγουρα λόγοι που σας κάνουν να δουλεύετε μέχρι πολύ αργά και να επιστρέφετε στο σπίτι όταν τα παιδιά έχουν κοιμηθεί. Ή που προτιμάτε το Σαββατοκύριακο να κοιμηθείτε μία ώρα παραπάνω αντί να πάτε να παρακολουθήσετε τον αγώνα της ομάδας μπάσκετ του γιου σας. Όμως, τα παιδιά έχουν την ανάγκη να νιώθουν ότι οι γονείς τους τα αγαπούν, τα προσέχουν, τα βάζουν σε προτεραιότητα και κάνουν ό,τι μπορούν για να είναι δίπλα τους. Εάν αδιαφορείτε για το πόσο μπορεί να λείπετε στο παιδί σας, υπάρχει ο κίνδυνος κάποια στιγμή εκείνο να αναζητήσει την προσοχή που δεν του προσφέρετε σε ανθρώπους που ενδέχεται να το βλάψουν ή να το πληγώσουν ή να νιώθει απόρριψη και θλίψη.
Τι να κάνετε: Ακόμα και στο πιο φορτωμένο πρόγραμμα, μπορεί να χωρέσει μία ώρα την ημέρα αφιερωμένη αποκλειστικά στο παιδί σας. Εάν επιστρέφετε αργά το βράδυ, φροντίστε τουλάχιστον να ξυπνάτε μαζί το πρωί και να παίρνετε πρωινό. Εάν δεν μπορείτε να ασχολήστε σε καθημερινή βάση, αφιερώστε του μία μέρα ή ένα βράδυ την εβδομάδα, για να πάτε μαζί στην παιδική χαρά, να δείτε μια ταινία ή να μαγειρέψετε. 



Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2013

Χριστουγεννιάτικος στολισμός πόρτας.Εσείς βρήκατε της δικιάς σας τάξης;

Καλημέρα αγαπημένοι φίλοι,

Την βδομάδα που έρχεται, θα στολίσουμε την τάξη μας!Να μην σαν το κρύψω,είμαι ενθουσιασμένη!Δεν υπάρχει κάτι πιο όμορφο για τα παιδιά,από το να καταφέρνουν να κάνουν την τάξη τους ένα μικρό εργαστήριο του Άγιου Βασίλη.!!!Ψάχνοντας στο internet για ιδέες,βρήκα 3 καταπληκτικούς στολισμούς πόρτας!!! Για ρίξτε μια ματιά!


Από αυτό που μπορώ να δω τα υλικά που χρειάζονται είναι πλαστικά ποτήρια,γκοφρέ και χαρτόνια!Σίγουρα αρκετή ώρα και υπομονή βέβαια!

Υλικά: Χαρτόνια,βαμβάκι και γκοφρέ!

Υλικά: Χαρτόνια,βαμβάκι και γκοφρέ!

Αν έχετε κάποια άλλη ιδέα για την πόρτα της τάξης,θα χαρώ πολύ να αφήσετε μια φωτογραφία στα σχόλια από κάτω,καθώς και αν κάποιος από τους στολισμούς είναι δικός σας,να το αναφέρεται για να γράψω και τους δημιουργούς αυτών των υπέροχων κατασκευών!!!

Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2013

Φάκελοι - ταρανδάκια!!

Καλημέρα αγαπημένοι φίλοι,

Μιας που τα Χριστούγεννα πλησιάζουν,τα άρθρα που θα ανεβάζω θα είναι -σχεδόν όλα- Χριστουγεννιάτικα.Όλοι γνωρίζουμε πως τα Χριστούγεννα είναι η πιο αγαπημένη γιορτή των μικρών μας φιλών,καθώς και η μόνη που περιμένουν με τόση αγωνία (Να μην σας κρύψω και η δικιά μου)! Παρακάτω είναι μια φωτογραφία με φακέλους-ταρανδάκια,η οποία ιδέα ομολογώ με ξετρέλανε!!!Μου φάνηκαν τόσο όμορφα και εύκολα που θα την πρότεινα σαν κατασκευή -δώρο σε όλους τους νηπιαγωγούς,ή και γιατί όχι σε γονείς που θα στείλουν γράμμα στον Άγιο Βασίλη μαζί με τα μικρά τους!!!!  


Τα υλικά που χρειάζεστε είναι κόλλα,χαρτόνια,χαρτί,μαρκαδόρους,ψαλίδι και όρεξη!


Και εδώ είναι πως φτιάχνουμε έναν φάκελο από χαρτί!



Καλή Επιτυχία!!! 

Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2013

Παγκόσμια Ημέρα κατά της Παιδικής Κακοποίησης


Η 19 Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια ημέρα κατά της Παιδικής Κακοποίησης.Η Παιδική Κακοποίηση είναι ένα θέμα που με τα χρόνια γίνεται πιο γνωστό και πολλοί άνθρωποι ευτυχώς είναι ενημερωμένοι για τις κατηγορίες που χωρίζεται η Παιδική κακοποίηση δηλαδή :

Σωματική κακοποίηση

Η σωματική κακοποίηση περιλαμβάνει κάθε είδους τραυματισμούς ή κακώσεις διαφορετικής σοβαρότητας και συχνά διαφορετικών ηλικιών, που δεν οφείλονται σε ατυχήματα. Η κάκωση μπορεί να είναι μία ή πολλές, παρατηρούνται δε συχνότερα στο κεφάλι και στα άκρα του παιδιού, δηλαδή στα ακάλυπτα μέρη του σώματος. Οι επαγγελματίες υγείας οφείλουν, ακόμα και με την παραμικρή υποψία, να εξετάζουν με προσοχή όλο το σώμα του παιδιού.

Ψυχολογική κακοποίηση

Η ψυχολογική κακοποίηση ενός παιδιού μπορεί να περιλαμβάνει πράξεις και συμπεριφορές οι οποίες εμπεριέχουν απόρριψη, εκφοβισμό, απομόνωση, εκμετάλλευση, υποτίμηση, συναισθηματική απροσφορότητα όπως και κοινωνικά αποκλίνουσες πράξεις.Όπως και λεκτική βία.

Παραμέληση

Ως παραμέληση θεωρείται το φαινόμενο σύμφωνα με το οποίο η διατροφή, η ιατρική φροντίδα, η ένδυση, η στέγαση, η σχολική φοίτηση ή η παρακολούθηση που παρέχεται στο παιδί είναι έντονα ανεπαρκής ή ακατάλληλη σε βαθμό τέτοιο ώστε να παραβλέπεται ή να τίθεται σε σοβαρό κίνδυνο ή υγεία και η ανάπτυξή του. Ένα παιδί είναι παραμελημένο εάν αφεθεί χωρίς φροντίδα για μακρά χρονικά διαστήματα ή εάν εγκαταλειφθεί.
Στα πλαίσια της παραμέλησης εντάσσεται και η ανεπάρκεια της αύξησης ή δυστροφία μη οργανικής αιτιολογίας. Λόγω των ιδιαιτέρων χαρακτηριστικών, αναφέρεται ως ξεχωριστή κατηγορία.

Σεξουαλική παραβίαση – Αιμομιξία

Σεξουαλική παραβίαση θεωρείται η συμμετοχή ή η έκθεση παιδιών και εφήβων σε πράξεις με σεξουαλικό περιεχόμενο υποκινούμενες από ενήλικα, συνήθως, που έχει σχέση φροντίδας ή οικειότητας με το παιδί, οι οποίες έχουν ως σκοπό τη σεξουαλική διέγερση ή/και ικανοποίηση του ενήλικα. Χαρακτηριστικά του φαινομένου είναι η ανηλικότητα του παιδιού, η σχέση εξάρτησης ή εμπιστοσύνης ανάμεσα στον ενήλικα και το παιδί, η έλλειψη συνειδητής κατανόησης της έννοιας και του περιεχομένου της πράξης αυτής, άρα και η έλλειψη συνειδητής συναίνεσης του παιδιού. Οι πράξεις αυτές παραβιάζουν όχι μόνο τον αιμομικτικό φραγμό, αλλά και τις γενικότερες αντιλήψεις της κοινωνίας σχετικά με τις οικογενειακές σχέσεις και τα όρια των οικογενειακών ρόλων. Η σεξουαλική παραβίαση εμπεριέχει διάφορες μορφές με ή χωρίς επαφή, από την έκθεση σε επίδειξη, τις θωπείες και τις ασελγείς πράξεις, μέχρι το βιασμό και την αιμομιξία. Η παιδική πορνογραφία  και η πορνεία δεν είναι παρά οι εμπορευματικές πλευρές αυτού του ζητήματος, οι οποίες αναφέρονται με τον όρο "σεξουαλική εκμετάλλευση".
Πως όμως μπορούμε να καταλάβουμε ότι ένα παιδί είναι κακοποιημένο;
Χαρακτηριστικά ενός κακοποιημένου παιδιού
Τα παιδιά που κακοποιούνται ή και παραμελούνται παρουσιάζουν έντονες συναισθηματικές αντιδράσεις. Κλαίνε πολύ εύκολα, είναι πολύ απαιτητικά και εμφανίζουν υπερκινητικότητα. Ο όρος «παγωμένο βλέμμα» περιγράφει τη χαρακτηριστική έκφραση που έχουν. Στη σχέση τους με τρίτους είναι πολύ επιφυλακτικά στη σωματική επαφή και γενικά καχύποπτα. Φαίνεται επίσης ότι έχουν μια ετοιμότητα να αντιδρούν σε σημάδια κινδύνου ή έντασης από το περιβάλλον. Η μελέτη της κοινωνικής συμπεριφοράς αυτών των παιδιών έδειξε ότι παιδιά που κακοποιούνται είναι λιγότερο κοινωνικά σε σχέση με άλλα, η συναλλαγή τους με τους άλλους δεν έχει φαντασία, ενώ παράλληλα οι αντιδράσεις τους δεν είναι σταθερές. Τα μικρά παιδιά που κακοποιούνται και δεν μπορούν να αναπτυχθούν είναι απαραίτητο να εισάγονται στο νοσοκομείο. Μετά την εισαγωγή τους, παρατηρούνται τα εξής : τα παιδιά αυτά φαίνονται πολύ συμπαθητικά, αλλά είναι ανίκανα να αντέξουν και την παραμικρή ματαίωση και ξεσπούν σε κλάματα ή εκρήξεις οργής. Η αργή φυσική ανάπτυξή τους επηρεάζεται θετικά όταν απομακρυνθούν από το σπίτι, αλλά οι διαταραχές στο λόγο ή τα προβλήματα στη συμπεριφορά τους δεν αποκαθίστανται εύκολα. Αυτά τα πολύ γενικά χαρακτηριστικά δείχνουν ότι υπάρχει σοβαρή διαταραχή προσωπικότητας  που είναι πολύ πιθανό να συνεχίσει να υπάρχει κι όταν αυτά τα παιδιά ενηλικιωθούν. Είναι προφανές ότι το περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλώνει το παιδί που κακοποιείται χαρακτηρίζεται από απόρριψη και επιθετικότητα, γεγονός που δεν επιτρέπει τη δημιουργία του διευκολυντικού εκείνου περιβάλλοντος που, κατά τον Winnicott, συντελεί στην ωρίμανση του παιδιού. Σύμφωνα με τη μελέτη των Martin και Beezley σχετικά με την προσωπικότητα των παιδιών αυτών εντοπίστηκαν εννέα χαρακτηριστικά κριτήρια:
  • Μειωμένη ικανότητα για ευχαρίστηση
  • Σοβαρές διαταραχές συμπεριφοράς
  • Μειωμένη αυτοεκτίμηση
  • Απόσυρση
  • Εναντιωματική συμπεριφορά
  • Μεγάλη διεγερσιμότητα
  • Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή
  • Ψευδοενήλικη συμπεριφορά
  • Μαθησιακές δυσκολίες
Τα παραπάνω χαρακτηριστικά και η σοβαρότητά τους δεν εξαρτώνται από τον τύπο και τη σοβαρότητα της φυσικής βίας. Το ψυχικό τραύμα που έχει προκληθεί στα παιδιά αυτά από το περιβάλλον της κακοποίησης είναι τόσο έντονο, ώστε να οδηγεί στη δημιουργία αυτών των χαρακτηριστικών, με αποτέλεσμα οι δάσκαλοι και οι συνομήλικοι να τα απορρίπτουν. Όπως είναι επόμενο, τα κακοποιημένα παιδιά έχουν αρνητική εικόνα για τον εαυτό τους, με πιθανή πρόγνωση να συνεχιστεί αυτός ο φαύλος κύκλος σε όλη τους τη ζωή, με πιθανή εκδήλωση του φαινομένου στα δικά τους παιδιά και ούτω καθ' εξής. Τα παιδιά αυτά έχουν λιγότερους φίλους και αρκετά αναπτύσσουν διαταραχές συμπεριφοράς. Μια ευρωπαϊκή μελέτη διερεύνησε τη σχέση μεταξύ της πολύ αυστηρής και τιμωρητικής συμπεριφοράς των γονέων και των επιπτώσεών της στην προσωπικότητα των παιδιών. Βρέθηκε ότι τα παιδιά, εξαιτίας αυτής της συμπεριφοράς, αναπτύσσουν ένα σύνδρομο που ονομάζεται «διαταραχή της διαγωγής» ή ένα άλλο σύνδρομο στο οποίο εκδηλώνουν άγχος και κατάθλιψη. Σε μία άλλη παλαιότερη μελέτη σε 23 οικογένειες βρέθηκε ότι μετά από 3 χρόνια το 30% των παιδιών είχαν εκ νέου κακοποιηθεί ή παραμεληθεί και ότι το 70% των παιδιών απέκλινε από την ομαλή συναισθηματική, νοητική και κοινωνική ανάπτυξη της ηλικίας τους. 'Αλλες μελέτες έχουν επίσης επιβεβαιώσει αυτά τα αποτελέσματα. Πρέπει βέβαια να αναφερθεί ότι δεν υπάρχουν μελέτες που να διερευνούν τις ψυχολογικές μόνο επιπτώσεις της κακοποίησης. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι μαζί με την κακοποίηση το παιδί βιώνει μία σειρά από άλλες εμπειρίες, όπως η εισαγωγή στο νοσοκομείο, απομάκρυνση από το σπίτι, ανάδοχες οικογένειες κλπ. Είναι, επομένως, δύσκολο να ξεχωρίσουμε τις επιπτώσεις της κακοποίησης από αυτές που οφείλονται στις άλλες εμπειρίες. Υποστηρίζεται, επίσης, ότι τα αποτελέσματα της συναισθηματικής στέρησης στα πολύ μικρά παιδιά μπορεί να εκδηλώνονται με τα μορφή εξελικτικών διαταραχών στο Κεντρικό Νευρικό σύστημα. Το εύρημα αυτό φαίνεται με την ποιότητα της γονεϊκής φροντίδας που είχαν τα παιδιά αυτά. Η μεγάλη συχνότητα της αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς που έχει περιγραφεί σε κακοποιημένα παιδιά σε σχέση με φυσιολογικά ή παραμελημένα παιδιά συμπεριλαμβάνει αυτό-ακρωτηριασμούς και απόπειρες αυτοκτονίας και συνδέεται με χαρακτηριστικές μεταβολές του οικογενειακού περιβάλλοντος του παιδιού.
Έχει επίσης περιγραφεί καθυστέρηση στην εξέλιξη του λόγου. Υποστηρίζεται, δηλαδή, ότι τα παιδιά δεν εμπιστεύονται το περιβάλλον τους για να μιλήσουν και επομένως η καθυστέρηση στην εξέλιξη του λόγου είναι αποτέλεσμα της μικρής πρακτικής και εξάσκησης εξαιτίας της παραμέλησης που υφίστανται τα κακοποιημένα παιδιά. Ακόμη, η νοητική ανάπτυξη αυτών των παιδιών επηρεάζεται σε σημαντικό βαθμό, φαίνεται όμως ότι δε συνδέεται περισσότερο με τη διαδικασία της κακοποίησης-παραμέλησης κι όχι με τη σοβαρότητα των τραυμάτων. Ο Strogh έχει περιγράψει μια μορφή ψυχωσικής διαταραχής, τη λεγόμενη «τραυματική ψύχωση», σε παιδιά λανθάνουσας και προεφηβικής ηλικίας. Τα χαρακτηριστικά της είναι : μειωμένη ή έντονα διαταραγμένη σχέση με την πραγματικότητα και τους άλλους, καθώς και αλλόκοτη συμπτωματολογία. Τα παιδιά αυτά, που είχαν κακοποιηθεί πολύ νωρίς στη ζωή τους, παρουσιάζουν έντονη επιθετικότητα, ενώ παράλληλα είναι κατά περιόδους υπόδειγμα ή πολύ αγαπητά στους άλλους. Χαρακτηριστικά ο Strogh αναφέρει ότι τα παιδιά αυτά «δαγκώνουν το χέρι αυτού που τα ταΐζει», γεγονός που δηλώνει έντονη διαταραχή στη συμπεριφορά δεσμού. Άλλα χαρακτηριστικά που βρέθηκε ότι έχουν τα κακοποιημένα παιδιά είναι: χαμηλό βάρος στη γέννηση, προωρότητα και ύπαρξη διαφόρων παρεκκλίσεων από τη φυσιολογική εξέλιξη. Τα μέχρι σήμερα ερευνητικά δεδομένα επιβεβαιώνουν τη διαπίστωση ότι οι επιπτώσεις της σωματικής κακοποίησης και παραμέλησης στην ψυχική υγεία και τη σωματική ανάπτυξη του παιδιού είναι σοβαρές.

Όλοι βλέπουμε την βία και την παιδική κακοποίηση. Λίγοι όμως κάνουν κάτι.Όταν υπάρχει υποψία κακοποιήσης :

  • Ενημερώνονται οι αρμόδιες αρχές (εισαγγελέας, αστυνομία) και να εισάγεται το παιδί στο νοσοκομείο προκειμένου, κατ' αρχήν, να προστατευθεί η ζωή του και να αντιμετωπιστούν τα ιατρικά προβλήματα.
  • Αστυνομία
  • Κέντρο Άμεσης Κοινωνικής Βοήθειας (197)
ή σε άλλους οργανισμούς, όπως:
    • Χαμόγελο του Παιδιού (1056),
    • Ιατροδικαστική Υπηρεσία Αθηνών (210 3613340), Ιατροδικαστική Υπηρεσία Πειραιά (210 4177876),
    • Υπηρεσία Επιμελητών Ανηλίκων Υπουργείου Δικαιοσύνης (210 8701319),
    • Συνήγορος του Πολίτη (210 7289600),
    • Συνήγορος του Πολίτη-Κύκλος για τα δικαιώματα του Παιδιού (8001132000),
    • ΕΠΙΨΥ (801-801-1177),
    • Τμήμα Ηλεκτρονικού Εγκλήματος (1890 ή ccu@ath.forthnet.gr).
  • Παρέχεται βοήθεια στο παιδί και στην οικογένεια από διεπιστημονική ομάδα ειδικών (παιδίατρος, κοινωνικός λειτουργός, ψυχολόγος και παιδοψυχίατρος) με:
    • Μεταφορά του παιδιού σε ασφαλές πλαίσιο διαμονής (μακριά από τους γονείς, για κάποιο τουλάχιστον διάστημα, αν κριθεί αναγκαίο).
    • Ψυχοδιαγνωστική εκτίμηση παιδιού και γονέων για την πιθανότητα ύπαρξης ψυχολογικών ή άλλων αναπτυξιακών (για το παιδί) δυσκολιών που χρειάζονται φροντίδα.
    • Συμβουλευτική στήριξη - ψυχοθεραπεία γονέων.
    • Ψυχοθεραπευτική βοήθεια παιδιού.


      Μην αδιαφορείτε για αυτό το θέμα.Η παιδική κακοποίηση έχει και μπορεί να πάρει τρομακτικές διαστάσεις.

      Πηγή:wikipedia

Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2013

Πόσο σημαντικό είναι να θέτουμε κανόνες.

 

Το παιδί, πέρα από την άνευ όρων αγάπη και στοργή, χρειάζεται και μια δομή, δηλαδή ένα προβλέψιμο και σταθερό περιβάλλον, ώστε να διανύσει ήρεμα το μονοπάτι του προς την ενηλικίωση.
Και ο τρόπος με τον οποίο μπορείτε να προσφέρετε μια σταθερή δομή στο περιβάλλον του παιδιού σας είναι η επιβολή και η επίβλεψη της τήρησης των δικών σας κανόνων.
Πολλοί γονείς νιώθουν άβολα με τους κανόνες. Αισθάνονται άσχημα όταν πρέπει να πουν "όχι" και "μη" στο παιδί τους ή όταν χρειάζεται να περιορίσουν τον χρόνο της ελεύθερης δραστηριότητας του ή του παιχνιδιού του. Φοβούνται πως το παιδί τους θα πληγωθεί και θα χάσει τον αυθορμητισμό και το πηγαίο χαρακτήρα του.
Αυτός ο φόβος τους πηγάζει από την αγάπη τους και την ανάγκη τους να καταλάβουν τον κόσμο του παιδιού τους. Έτσι, σκεπτόμενοι πώς εκείνοι θα ένιωθαν στην περίπτωση που κάποιος άλλος θα τους επέβαλε τόσους κανόνες, δυσανασχετούν με τον εαυτό τους, λυγίζουν και αδυνατούν να τηρήσουν σταθερότητα στην εφαρμογή των κανόνων, τους οποίους νωρίτερα οι ίδιοι έθεσαν.
Είναι πολύ σημαντική η κίνηση αυτών των γονέων αλλά και των εκπαιδευτικών να "φανταστούν" τη θέση του παιδιού τους, να αισθανθούν τη θέση του και να αντιληφθούν τον κόσμο του. Μόνο που στην περίπτωση που μιλάμε για όρια και κανόνες, αυτά τα στοιχεία επιδρούν εντελώς διαφορετικά σε ένα "ενήλικο" άτομο και εντελώς διαφορετικά σε ένα παιδί ή έναν έφηβο. Γιατί η δομή που επιβάλλεται "απ' έξω" δεν κάνει το παιδί να αισθάνεται άσχημα, όπως αισθάνεται συνήθως ένας ενήλικας, αλλά το κάνει να αισθάνεται ασφαλές..
Πιο συγκεκριμένα, η δομή ταξινομεί τις πληροφορίες του παιδιού, οργανώνει τη χαώδη καθημερινότητα του και του διδάσκει πώς να ελέγχει τις παρορμήσεις του, καθώς και πώς να λειτουργεί στο πλαίσιο της κοινωνίας, στην οποία σταδιακά εντάσσεται.
Και το πιο σημαντικό από όλα, μέσα από τον εξωτερικό έλεγχο: τον έλεγχο δηλαδή που ασκείτε εσείς ως ενήλικες στο παιδί σας, αναπτύσσεται και διαμορφώνεται ο εσωτερικός έλεγχος: ο έλεγχος που θα ασκήσει αργότερα το παιδί σας στον εαυτό του. Γιατί τα άτομα που ως ενήλικες έχουν αναπτυγμένο αυτοέλεγχο, είναι συνήθως άτομα που ως παιδιά "ελέγχονταν" σταθερά από τους γονείς τους..
Ελπίζω, λοιπόν, εξαιτίας όλων όσων είπαμε, να σταματήσετε να αναρωτιέστε αν είναι καλό ή όχι να επιβάλλετε κανόνες στο παιδί σας. Σαφέστατα και είναι καλό και βοηθάει την ανάπτυξη του παιδιού σας. Αν εσείς τώρα φοβάστε μήπως το παιδί σας πληγωθεί από τους κανόνες που του επιβάλλετε, αυτός ο φόβος σας πηγάζει από κάποια άλλη κατάσταση, από κάποιο άλλο δικό σας βαθύ συναίσθημα. Με σκοπό να μετριάσετε το τελευταίο, θυμηθείτε ότι δεν είναι η ύπαρξη των κανόνων που πληγώνει. Όπως είπαμε, η ύπαρξη των κανόνων είναι απαραίτητη. Ο τρόπος που οι κανόνες τίθενται και η μορφή που αυτοί παίρνουν είναι τα στοιχεία που θα καθορίσουν αν το παιδί σας θα πληγωθεί ή όχι.

Για να αποφύγετε λοιπόν, τους κινδύνους, όταν θέτετε κάποιον κανόνα αναρωτηθείτε:

Είναι ο κανόνας αυτός κατάλληλος για την ηλικία του παιδιού μου;
  • Αφορά ένα ζήτημα που εντάσσεται στις δυνατότητες του χαρακτήρα του;
  • Ο κανόνας αυτός είναι λογικός ή αντιστοιχεί σε ένα συγκεκριμένο σκοπό;
  • Είναι ο κανόνας αυτός ξεκάθαρος;
  • Θα μπορούσα να τον προσαρμόσω, ώστε να γίνει πιο ευέλικτος;

Ειδικά, τη τελευταία ερώτηση χρειάζεται να τη θέτετε συχνά στον εαυτό σας, γιατί καθώς το παιδί σας μεγαλώνει είναι καλό οι κανόνες σας να αναθεωρούνται και να προσαρμόζονται στις ανάγκες και τις δυνατότητες του παιδιού σας. Για παράδειγμα, ένας κανόνας που λέει ότι "Το παιδί πρέπει να κάνει μπάνιο κάθε βράδυ" είναι λογικός, όταν απευθύνεται σε ένα παιδί μικρό, αλλά δεν είναι λογικός όταν το παιδί έχει μεγαλώσει αρκετά, έχει εσωτερικεύσει τη σημασία του μπάνιου και της αυτό- φροντίδας και έτσι είναι σε θέση να επιλέξει μόνο του την ώρα που θα κάνει μπάνιο.
Γενικά, η αλλαγή των κανόνων, όποτε χρειάζεται, δείχνει στο παιδί σας ότι οι κανόνες σας βασίζονται στη λογική και όχι απλώς στο ότι έχετε τον έλεγχο. Έτσι, το παιδί σας γίνεται πιο δεκτικό στην τήρηση τους.  
Τέλος, θέλω να σας επισημάνω κάτι. Μπορεί να έχετε ορίσει έναν κανόνα π.χ ότι "Το έφηβο παιδί σας θα γυρίζει στις 11" και κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, όπως το πάρτι του αγαπημένου του φίλου να δεχτείτε το αίτημα του να γυρίσει στις 12. Αυτή η "εξαίρεση" δεν είναι επικίνδυνη: δεν δίνετε δηλαδή το μήνυμα ότι θα υποχωρείτε και θα χαλαρώνετε πάντα τους κανόνες σας (όπως κάποιοι από εσάς πιθανότατα, φοβάστε). Για να γίνει, όμως αυτό αντιληπτό από το παιδί σας, πρέπει να το κάνετε σαφές, πρέπει να του εξηγήσετε δηλαδή πως ο γενικός κανόνας του ωραρίου επιστροφής στο σπίτι δεν άλλαξε, απλά αποφασίσατε να κάνετε τη συγκεκριμένη εξαίρεση για τους συγκεκριμένους λόγους.
Γενικά, είναι πολύ σημαντικό να συζητάτε με το παιδί σας για τους κανόνες: για το πότε και το γιατί αυτοί αλλάζουν ή προσαρμόζονται σε ειδικές περιστάσεις, γιατί διαφορετικά δημιουργείται σύγχυση στο παιδί. Γιατί είναι άλλο να γνωρίζω πως ένας κανόνας που ακολουθούσα έληξε, για αυτό και μου επιτρέπεται μια άλλη συμπεριφορά και άλλο να γνωρίζω ή να νομίζω πως μου επιτρέπεται μια άλλη συμπεριφορά, παρόλο που ο κανόνας υπάρχει. Στην δεύτερη περίπτωση, μιλάμε για "παραβίαση", ενώ στην πρώτη για "αναθεώρηση".

Καλή οριοθέτηση!!!

Σχετική βιβλιογραφία
Steinberg L (2006), 10 βασικές αρχές για να γίνετε καλύτεροι γονείς, εκδ. Δίοπτρα, Αθήνα
Rogge J (2008), Οι γονείς βάζουν όρια, εκδ. Θυμάρι, Αθήνα.



Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013