Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2016

Πώς προετοιμάζω το μεγάλο μου παιδί για την άφιξη του νέου μέλους.





Τι  γίνεται λοιπόν όταν ένας νέος μικρός εισβολέας έρχεται για να κλέψει την αγάπη και την προσοχή σας;  Άσχημο πράγμα τα ψέματα. Αυτή θα είναι η πρώτη σκέψη του παιδιού σας όταν θα μάθει ότι περιμένετε δεύτερο παιδί. Μην πανικοβάλλεστε.
Η ζήλια και ο θυμός είναι απόλυτα φυσιολογικά και απορρέουν από το γεγονός ότι τα παιδιά αγαπούν. Η δική του όμως συμπεριφορά θα εξαρτηθεί από την δική σας. Το μόνο που καλείστε λοιπόν να κάνετε είναι να το διαχειριστείτε σωστά. Να λοιπόν πως να προετοιμάσετε το παιδί σας για τον ερχομό του νέου μέλους με αυτούς τους 10 τρόπους.

Τα παιδιά δεν προσέχουν αμέσως την κοιλιά σας που μεγαλώνει. Για αυτό φροντίστε να του μιλήσετε όταν θα έχει αρχίσει ήδη να φαίνεται. Ξεκινήστε μια συζήτηση και εξηγήστε του ότι μέσα σε αυτήν ζει ένα μωρό. 
Πάρτε το παιδί μαζί σας στο γιατρό για το υπερηχογράφημα. Πείτε του πως κάποτε ήταν και εκείνο τόσο δα μικρό και σας ενθουσίαζε το ίδιο όταν το βλέπατε ή όταν το νιώθατε να κουνιέται.  
Δείξτε στο παιδί σας φωτογραφίες του από όταν ήταν μωρό ή όταν ήσασταν έγκυος σε αυτό και τονίστε του την χαρά σας και πως περιμένατε με πολύ χαρά και υπομονή να έρθει.
Επισκεφθείτε φίλους ή συγγενείς με μωρά για να βιώσει το πως είναι να έχεις μωρό στο σπίτι. Δεν θα του είναι εύκολο στην αρχή, αλλά θα πρέπει να το συνηθίσει.
Δώστε στο παιδί σας την ευκαιρία να επιλέξει αυτό τα πρώτα ρούχα του μωρού ή το χρώμα του δωματίου του (μέσα από αποδεκτές επιλογές φυσικά!).
Απαντήστε στις απορίες του παιδιού. Είναι σημαντικό να βοηθήσετε το παιδί να εκφράζει με λόγια τα συναισθήματα του. Μην υποτιμάτε τα συναισθήματα του ακόμα και αν είναι αρνητικά.
Εξηγήστε στο παιδί πως το μωρό θα κλαίει, θα φοράει πάνα και πως θα χρειάζεται να είστε μαζί του αρκετές ώρες καθώς δεν θα μπορεί να κάνει πράγματα μόνο του.
Αν κάνετε αλλαγές (αλλαγή δωματίου, ή το μεγάλο παιδί αλλάξει κρεβάτι κλπ.) θα είναι καλό να γίνουν πολύ πριν την άφιξη του μωρού σας στο σπίτι. Δεν θα είναι καλό για το μεγαλύτερο παιδί να βιώσει τόσο μεγάλη αναστάτωση σε λίγες μόνο ημέρες.
Προετοιμάστε το παιδί για το νοσοκομείο. Φτιάξτε την βαλίτσα μαζί με το παιδί σας και εξηγήστε του ότι ο μπαμπάς θα το φέρει στο νοσοκομείο να σας δει.

Όταν με το καλό έρθει η ώρα, καλό θα ήταν να έχετε ένα δώρο για το μεγαλύτερο παιδί, για να του πείτε ότι το έφερε το αδερφάκι του. Αφήστε το παιδί να μπει στο δωμάτιο όταν δεν θα είναι πια άλλα άτομα μέσα για να γνωρίσει το αδερφάκι του. Εξηγήστε του ότι είναι μικρό και εύθραυστο και θα χρειαστείτε την πολύτιμη βοήθεια του για να το πλένετε ή να το αλλάζετε.

Δείξτε του έμπρακτα την αγάπη σας και δώστε του την προσοχή που τόσο έχει ανάγκη. Μπορεί το νέο σας μωρό να χρειάζεται περισσότερο τη φροντίδα σας, όμως και οι ανάγκες του πρώτου σας παιδιού θα είναι αυξημένες. Καλή τύχη !!!







Ευχαριστώ πολύ το Pinakio.gr ( http://pinakio.blogspot.gr/2016/10/blog-post_73.html )

Δευτέρα 29 Αυγούστου 2016

Προσαρμογή στο Νηπιαγωγείο-Παιδικό Σταθμό.





Είναι αλήθεια ότι σας τρομοκρατεί μόνο και μόνο η ιδέα το να αποχωριστείτε  το παιδί σας.Και αν δεν του αρέσει?Και αν δεν περνάει καλά?Και αν πάθει κάτι? 

ΗΡΕΜΗΣΤΕ.

Η αλήθεια είναι ότι δεν πρόκειται να περάσει ούτε τόσο άσχημα,ούτε να συμβεί κάτι το τρομερό.Αντίθετα μάλιστα.Θα του αρέσει,θα γνωρίσει παιδιά που θα αγαπήσει, και θα μάθει ότι ακριβώς πρέπει να γνωρίζει. Γιατί όπως είπε και ο Robert Fulghum "'Οσα πραγματικά θα έπρεπε να ξέρω τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο" .Και είναι αλήθεια.
Και επειδή αντιλαμβάνομαι τον πανικό που σας διαπερνάει,να 5 απλά βήματα για την πιο εύκολη προσαρμογή.

Βήμα 1

Διαλέξτε το καλύτερο σχολείο για το παιδί σας.Με τα δικά σας κριτήρια.Και με τα θέλω του παιδιού σας. Ενημερωθείτε  για το σχολείο.Μάθετε ποιες είναι οι δράσεις του, ποια η φιλοσοφία του. Πηγαίνετε να το δείτε μαζί με το παιδί .Κάντε μια βόλτα μέσα.Μην αφήσετε αυτή την διαδικασία για τις μέρες της προσαρμογής.Θα είναι πιο δύσκολο για το παιδί.

Βήμα 2

Συζητήστε το.Πείτε του για ποιόν λόγο πρέπει να πάει στο σχολείο,τι περίπου πρέπει να κάνει,ποια θα είναι η δασκάλα του και αν θα κοιμάται εκεί.Δώστε του να καταλάβει ότι όσο και αν το αγαπάτε το σχολείο είναι ένα βασικό κομμάτι της ζωής του. Εξηγήστε του ότι θα περνάτε χρόνο μαζί και ότι θα περνάει καλά.

Βημα 3

Εμπιστευτείτε το προσωπικό του σχολείου.Μιλήστε του για τον φόβο σας και παρουσιάστε μια ΑΛΗΘΙΝΗ εικόνα του παιδιού σας.Είναι δύσκολο για μια δασκάλα να καταλάβει από την πρώτη μέρα το παιδί.Ενώ αν της μιλήσετε για αυτό,όλα θα είναι πιο εύκολα.Θα σας ακούσει,και θα βοηθήσει το παιδί να προσαρμοστεί πιο εύκολα.Σίγουρα θα σας δώσει κι άλλες πληροφορίες για να χτίσετε μια σωστή συνεργασία και θα γίνετε κοινή δύναμη για το καλό του παιδιού σας,

Βήμα 4

Ξεκινήστε την προσαρμογή λίγο λίγο.Μην αφήσετε το παιδί πρώτη μέρα στο σχολείο για 8 ώρες.Είναι λογικό να στεναχωρηθεί. Καθίστε απέξω από το σχολείο ή στο διάδρομο για όσο σας προτείνει η δασκάλα του.Το πιο συχνό είναι το παιδί να ξεκινάει από μισή με μια ώρα ,και σταδιακά να αυξάνει τις ώρες.Σε περίπου 1 εβδομάδα θα μπορεί να καθίσει από το πρωί μέχρι και το απόγευμα.Μην το κάνετε πιο δύσκολο και εξαφανιστείτε από το χώρο του σχολείου.Σε περίπτωση που κλάψει,μείνετε σταθερή στην απόφαση σας για όσο σας συμβουλέψει η δασκάλα του.Αν αλλάξετε γνώμη,αυτό θα παρουσιαστεί για πολλές φορές ακόμα μέσα στο χρόνο

Βήμα 5

ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ, μην αρχίσετε να κλαίτε εσείς και σας βλέπει το παιδί.Θα του μεταφέρετε αυτό το συναίσθημα και μπορεί να αρχίσει να κλαίει κι αυτό.Φυσικά και κανένας δεν μπορεί να φροντίσει το παιδί σας καλύτερα από εσάς,αλλά όλα τα σχολεία έχουν εκπαιδευμένο προσωπικό,συνήθως με μεγάλη εμπειρία στο χώρο και θα κάνουν το καλύτερο δυνατό.Πολλές φορές ένα απλό " Γεια σου,εγώ θα φύγω για λίγο θα τα πούμε μετά,Να περάσεις όμορφα." είναι ότι καλύτερο μπορείτε να πείτε.



Θυμηθείτε,Ένα παιδί εμπιστεύεται σχεδόν αμέσως κάποιον που βλέπει να εμπιστεύονται οι γονείς του.Μην το κάνετε πιο δύσκολο.Θα δείτε με τον καιρό ότι το παιδί θα κοινωνικοποιηθεί,θα παίζει πιο όμορφα,θα μάθει πολλά περισσότερα από όσα νομίζατε.

Καλή αρχή !!!!!!!!!!!












Σάββατο 2 Ιουλίου 2016

Τα παιδιά θέλουν θάλασσα!






Παιδίατροι, ψυχολόγοι και επιστήμονες κάθε ειδικότητας έχουν την ίδια γνώμη: η επίδραση της θάλασσας στα παιδιά είναι άκρως ευεργετική. Ευτυχώς, η ελληνική οικογένεια είναι σε προνομιακή θέση! Η παραλία για τους περισσότερους από εμάς είναι σε απόσταση αναπνοής!


«Εσείς πόσα μπάνια κάνατε;» είναι η πιο δημοφιλής ερώτηση μεταξύ γονέων και κηδεμόνων κατά το τέλος του καλοκαιριού. Δέκα; Είναι λίγα! Είκοσι; Είναι ικανοποιητικά. Τριάντα και πάνω; Αρκετά για να προκαλέσουν κρίση ζήλιας για τους τυχερούς που κατάφεραν να εξασφαλίσουν στα παιδιά τους ό,τι δεν μπορεί να ξεπεράσει σε δόξα και τιμή το καλύτερο ιδιωτικό σχολείο, το πιο glam παιδικό πάρτι ούτε καν ένα οικογενειακό ταξίδι στη EuroDisney. Τη μία, μοναδική και αξεπέραστη θάλασσα!

Η θάλασσα κάνει καλό στα παιδιά. Το ακούμε εδώ και χρόνια από τις μαμάδες, τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας. Το βλέπουμε με τα ίδια μας τα μάτια στα προσωπάκια των παιδιών μας που αστράφτουν από ευτυχία με το που θα βρέξουν τα πατουσάκια τους στην άκρη της παραλίας. Το διαπιστώνουμε λίγες εβδομάδες αργότερα από τα ροζ μαγουλάκια που δίνουν τη θέση τους στο χλωμό χρώμα της επιδερμίδας. Στο μυαλό κάποιων από εμάς η θάλασσα με τις ευεργετικές της επιπτώσεις έχει ήδη πάρει διαστάσεις μυθικές. Είναι όμως αλήθεια; Λίγες εβδομάδες κοντά στη θάλασσα αρκούν για να δούμε τα παιδιά ν’ αναπτύσσονται σαν την Αλίκη στη χώρα τον θαυμάτων; Η επιστήμη έρχεται να επιβεβαιώσει τι από όλα αυτά μύθος και τι πραγματικότητα.

Η αλήθεια είναι ότι η πλειοψηφία των παιδιάτρων συνιστά μπάνια στη θάλασσα καθώς βοηθούν σε διάφορες παθήσεις, όπως στο άσθμα και στις αλλεργίες. Η γυμναστική που εξασφαλίζεται με τη δραστηριότητα στην παραλία και το κολύμπι σε συνδυασμό με τη ζεστή και υγρή ατμόσφαιρα ωφελούν το αναπνευστικό σύστημα του παιδιού.

Μπάνια στη θάλασσα όμως συνιστούν και οι ορθοπεδικοί για τη βελτίωση ορθοπεδικών προβλημάτων όπως είναι η σκολίωση.

Όσο για τον ισχυρισμό ότι η θάλασσα ανοίγει την όρεξη, υπάρχει λογική εξήγηση. Δεν είναι ακριβώς η θάλασσα αυτή που ανοίγει την όρεξη, αλλά η αυξημένη δραστηριότητα των παιδιών στην παραλία με το ελεύθερο παιχνίδι και το κολύμπι. Επιπλέον, η έκθεση στον ήλιο (πάντα με προστασία) συντελεί στη σύνθεση της βιταμίνης D στον οργανισμό, που με τη σειρά της βοηθάει στην απορρόφηση ασβεστίου και άρα στο χτίσιμο ενός γερού σκελετού. Καθόλου μην εκπλαγείτε, λοιπόν, αν πραγματικά το μικρό σας κερδίσει παραπάνω πόντους κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού!

Παραλία: ο καλύτερος παιδότοπος

Φυσικά, αν λέγατε στο μικρό σας πόσο ωφέλιμα είναι τα θαλασσινά μπάνια για την υγεία και την ανάπτυξή του λίγο θα το ενδιέφερε. Ο λόγος που το μικρό σας διαμαρτύρεται όταν κοντεύετε να φύγετε από την παραλία είναι άλλος. Και έχει να κάνει σίγουρα με το γεγονός ότι περνάει πολύ ωραία.

Το παιχνίδι στην παραλία εξασφαλίζει αβίαστα την ιδανική απασχόληση για το παιδί. Διαδραματίζει έναν ισχυρό ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του και στον αυξανόμενο προσανατολισμό στον κόσμο και γενικότερα στην ψυχοσωματική του ανάπτυξη. Το κολύμπι μάλιστα είναι πολύ καλό τονωτικό της αυτοπεποίθησης του παιδιού. Τονίζει ακόμα ότι οι γονείς κάνουν πολύ καλά που γράφουν τα παιδιά τους στο κολυμβητήριο κατά τη διάρκεια του χειμώνα προετοιμάζοντας επίδοξους κολυμβητές για το καλοκαίρι.

Για τα περισσότερα παιδιά, η παραμονή κοντά στη θάλασσα κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού μπορεί να εξασφαλίσει το ιδανικό περιβάλλον ερεθισμάτων για την κατάκτηση δεξιοτήτων, όπως αναφέρουν με τη σειρά τους οι αναπτυξιολόγοι. Τα παιδιά έχουν εξάλλου την ικανότητα να επεξεργάζονται πληροφορίες με διαφορετικό τρόπο. Ένα κοχυλάκι στην παλάμη του χεριού μπορεί να μοιάζει με πραγματικό θησαυρό για το παιδί που παρατηρεί τον κόσμο γύρω του. Οι νέες παραστάσεις και γενικά η εξερεύνηση νέων πραγμάτων κυριολεκτικά συναρπάζει, ειδικά τα παιδιά των πόλεων, που είναι συνήθως περιορισμένα στους τέσσερις τοίχους κατά τη διάρκεια του χειμώνα.

Σκεφτείτε λίγο! Πόσες φορές έχει το παιδί την ευκαιρία να παίξει φορώντας ελάχιστα ρούχα και χωρίς παπούτσια; Συνήθως μόνο το καλοκαίρι στην παραλία. Το παιχνίδι στην παραλία έχει το χαρακτηριστικό της ψυχαγωγίας, καθώς ικανοποιεί την ανάγκη του παιδιού για ελεύθερη δράση. Εκτός όμως από την ψυχαγωγία, έχει και γενικότερα βιολογικό σκοπό, γιατί ικανοποιεί την ανάγκη του παιδιού για κίνηση, περιπέτεια, πειραματισμό, εκτόνωση.

Η επαφή με «το μεγάλο και ευρύτερο» προκαλεί ένα ψυχικό «άνοιγμα» στο παιδί που το φέρνει σε ψυχική ισορροπία. Η επαφή, απ’ την άλλη, με τα στοιχεία της φύσης, με το νερό, την άμμο ή τα βότσαλα και το φως του ήλιου ενισχύει το αίσθημα της ευεξίας. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, ότι βλέπουμε τα χλωμά και συχνά κατσουφιασμένα προσωπάκια των παιδιών μας, που το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου είναι κλεισμένα σε διαμερίσματα και αίθουσες διδασκαλίας, γρήγορα να λάμπουν από χαρά και ευτυχία καθώς τρέχουν ξυπόλυτα στην παραλία.

Ψηφίστε υπέρ της ποιότητας

Όσα λοιπόν περισσότερα μπάνια, τόσο το καλύτερο; Κι όμως δεν είναι πάντα η ποσότητα αυτή που μετράει. Ακόμα και λίγες ημέρες στη θάλασσα έχουν θετικό αντίκτυπο στη φυσική και ψυχική υγεία των παιδιών μας. Πολλές φορές, εξάλλου, δεν εκμεταλλευόμαστε τη θάλασσα όπως θα έπρεπε. Παραλίες γεμάτες συνωστισμό κάθε άλλο παρά μπορούν να εξασφαλίσουν τις πολυπόθητες παραστάσεις που τα παιδιά μας έχουν ανάγκη. Η θάλασσα μπορεί να βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής για τη μέση ελληνική οικογένεια, όμως οι ποιοτικές διακοπές είναι αυτές που μπορεί να εξασφαλίσουν τα μεγάλα πλεονεκτήματα.

Η αναζήτηση του ιδανικού προορισμού με το πολυπόθητο σκηνικό απόδρασης είναι συχνά ο πιο δυναμικός στόχος της χρονιάς για μια οικογένεια. Η χώρα των θαυμάτων. Μπορεί οι διακοπές από μόνες τους να μην αρκούν για να εξασφαλίσουν λύσεις για τα προβλήματα της καθημερινότητας που αφήνουμε πίσω μας, όμως προσθέτουν επιπλέον θετικές εμπειρίες καθώς η οικογένεια απολαμβάνει περισσότερο ποιοτικό χρόνο μαζί.

Κάπου εκεί ανάμεσα στις στιγμές που απλώνουμε στα μικροσκοπικά κορμάκια το αντηλιακό, τους φοράμε το καπελάκι και φουσκώνουμε τα μπρατσάκια νιώθουμε το αίσθημα της ευτυχίας και της πληρότητας να μας πλημμυρίζει. Η οικογένεια που καθημερινά διασκορπίζεται κατά τη διάρκεια του εικοσιτετραώρου σε γραφεία, αυτοκίνητα, σχολικά, παιδικούς σταθμούς και απογευματινές δραστηριότητες επιτέλους βρίσκεται μια φορά το χρόνο ενωμένη με σύμμαχο τη θαλασσινή αύρα! Κάπου εκεί την ώρα που πλατσουρίζουμε στα νερά με τα παιδιά μας ο χρόνος σταματά να τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Μόνο ο ήλιος καθώς αγγίζει την κορυφή του ουρανού μας θυμίζει ότι πρέπει να αποτραβηχτούμε στη σκιά.

Όλα τα άλλα τα έχουμε αφήσει πίσω μας. Τα βιαστικά πρωινά, τις ιώσεις του χειμώνα, τις εκκρεμότητες στο γραφείο, τη στοίβα με τα ρούχα που θέλουν σιδέρωμα… Η στιγμή αυτή -που όλο το χρόνο σκεφτόμαστε, περιμένουμε και οργανώνουμε- πλησιάζει, είναι εδώ και οφείλουμε να την απολαύσουμε! Μπορεί η μαγεία να μην κρατά για πάντα, όμως αρκεί για να νιώσει η οικογένεια πιο δυνατή από ποτέ!

Πηγή : http://archive.in.gr/

Κυριακή 5 Ιουνίου 2016

Αν τα παιδιά είχαν την παιδική ηλικία που τους άξιζε…

Έπεσα πάνω σε αυτή την δημοσίευση, στο http://babyradio.gr/.
Τα σχόλια,δικά σας.......


Έχοντας δημιουργήσει αρκετές δημοφιλείς σειρές εικονογραφήσεων στο παρελθόν, ο ζωγράφος Gunduz Aghayev επιστρέφει με μία καινούργια σειρά εικόνων που ονομάζεται «Imagine». 
Αυτή τη φορά το θέμα είναι τα παιδιά και η απώλεια της αθωότητας, καθώς συμμετέχουν χωρίς να το επιλέγουν στα «παιχνίδια» του κέρδους, της εκμετάλλευσης και των πολέμων των ενήλικων, χάνοντας για πάντα το χαμόγελο και την ανεμελιά τους.
Ο καλλιτέχνης άλλαξε τις φωτογραφίες με παιδιά θύματα μεγάλων ιστορικών στιγμών και τραγωδιών, πρόσθεσε τις δικές του πινελιές και έτσι προσφέρει μια εναλλακτική ματιά για το πως θα έπρεπε να είναι η πραγματικότητα.
Πόλεμος στο Βιετναμ



























Η φωτογραφία του Kevin Karter (1993) που κέρδισε βραβείο Pulitzer.......



















Ο μικρός γιος νεκρού δημοσιογράφου από το Αζερμπαϊτζάν...














Παιδιά κοιτάζουν τα βομβαρδισμένα σπίτια τους το 1940....





Νεκρό προσφυγόπουλο από τη Συρία...





Κυριακή 24 Απριλίου 2016

Γιατί το παιδί μου «βγάζει γλώσσα»;




Όλες οι έρευνες το δείχνουν.Τίποτα δεν  εξοργίζει περισσότερο τους γονείς από την αυθάδεια. Είτε πρόκειται για αντιλογία είτε για βρωμόλογα, φαίνεται ότι προκαλείται άμεση και αυστηρή αντίδραση.

Λόγια που πληγώνουν

Οι περισσότεροι γονείς θα συμφωνούσαν ότι η αντιλογία γίνεται πάντα ενοχλητική και συχνά οι γονείς αντιδρούν υπερβολικά. Νομίζω ότι αυτό συμβαίνει γιατί αισθανόμαστε τόσο μεγάλη έκπληξη, θυμό και φόβο βλέποντας το παιδί μας να "μας αψηφά" και να διαβαίνει ένα όριο το οποίο εμείς θεωρούσαμε απαραβίαστο. Αισθανόμαστε έντονη την ανάγκη να τους βάλουμε στο μυαλό ότι μια τέτοια συμπεριφορά δεν είναι κοινωνικά αποδεκτή, τόσο από εμάς τους ίδιους όσο και από τον υπόλοιπο κόσμο.

Σε ηλικία 6 έως 10 ετών η αντιλογία των παιδιών εξελίσσεται σε μια πραγματική λεκτική κατάχρηση. Θα ακούσετε πολύ συχνά κρίσεις όπως «Είσαι χαζή, μαμά», «Δεν ξέρεις τι σου γίνεται, μπαμπά» ή τα χειρότερα βρωμόλογα. Αυτού του είδους οι «προσβολές» πυροδοτούν μέσα μας το αίσθημα της αδικίας. «Σε τρέφω, σε φροντίζω, σε αγαπώ και ποιο το αντάλλαγμα; Έλλειψη σεβασμού και αγένεια!», σκεφτόμαστε. Να είστε, λοιπόν, προετοιμασμένοι.
Στην προεφηβεία, η γλώσσα τους γίνεται πιο κοφτερή και επιθετική. Στην εφηβεία είναι πραγματικοί επαγγελματίες. 
Σε αυτό το σημείο, είναι σημαντικό να αναφερθεί πως αντιδράσαμε στην πρώτη τους προσβλητική φράση. Είναι ένα καθοριστικής σημασίας σημείο, για την περαιτέρω ή όχι εκδήλωση της συμπεριφοράς τους. Πολλοί λένε "αγνοήστε το", άλλοι λένε "τρίξε του τα δόντια τώρα που είναι νωρίς". Ωστόσο, καμία από τις προηγούμενες συμπεριφορές δεν αποτελεί λύση. Το παιδί μας δε θα πρέπει ούτε να το αγνοούμε επειδή δεν μπορούμε να διαχειριστούμε μία συμπεριφορά του, ούτε να το εκφοβίζουμε γιατί είναι ο πιο σίγουρος τρόπος επιτυχίας αυτού που θέλουμε, σίγουρα όχι ο πιο σωστός. Το μυστικό είναι στο να του μιλήσουμε. Να του πούμε, πως αισθανόμαστε όταν το κάνει αυτό, τι πιστεύουμε εμείς σας ανθρώπινα όντα για αυτή τη συμπεριφορά, πως θέλουμε να λειτουργεί και πως πιστεύουμε ότι είναι το σωστό και το δίκαιο. Και φυσικά, όλα αυτά τα κάνουμε νωρίς, τότε που μπορούν να παγιωθούν και όχι στην εφηβεία. Η εφηβεία δείχνει τι είδους δουλειά είχαμε κάνει τα προηγούμενα χρόνια, τότε που εμείς ήμασταν οι σημαντικοί άλλοι στη ζωή του παιδιού μας.

Τι κρύβεται πίσω από τις λέξεις
Αναρωτιόμαστε γιατί τα παιδιά μάς επιτίθενται. Σχεδόν πάντα εξαιτίας κάποιας αλλαγής ή κάποιας οδυνηρής εμπειρίας, ιδιαιτέρως στην περίοδο της εφηβείας. Ενδεικτικά, ίσως τα απέρριψε κάποιος φίλος - η επίδραση των συνομηλίκων στην προσωπική ανάπτυξη και στον προσδιορισμό της ταυτότητας είναι καίριας σημασίας στην ηλικία αυτή-, η ίδια τους η ανάπτυξη τους προκαλεί ανησυχία, απέτυχαν σε κάτι, δοκιμάζουν νέα πράγματα και δεν νιώθουν ασφαλή και άνετα. Γι' αυτό το λόγο, καλό είναι να περιμένετε και να προσπαθήσετε να εξερευνήσετε τι κρύβεται πίσω από την "κακή τους συμπεριφορά".


Διατηρήστε την ψυχραιμία σας!

-  Ηρεμήστε πριν απαντήσετε. Εάν χρειάζεται, βγείτε από το δωμάτιο και γυρίστε όταν θα έχετε ξαναβρεί τον έλεγχο. Δώστε και στο παιδί χρόνο να ηρεμήσει.
-  Καταλάβετε ότι το παιδί αισθάνεται ασφαλές και αρκετά κοντά σας ώστε να τολμά να σας επιτεθεί.
-  Ανοίξτε ένα παράθυρο επικοινωνίας. Ακούστε προσεκτικά όσα έχει να σας πει, ώστε να νιώθει ότι του δίνετε σημασία. Δεχτείτε τις απόψεις του και εξηγήστε του τις δικές σας.
-  Ψάξτε την αιτία κάτω από την επιφάνεια «Νιώθω ότι κάτι σε έχει πληγώσει και ξεσπάς πάνω μου. Μου επιτίθεσαι κάθε φορά που αποθαρρύνεσαι. Θέλεις να το κουβεντιάσουμε;»
-  Εάν χρειάζεται, επιβάλλετε κάποια τιμωρία, όπως απαγόρευση εξόδου ή στέρηση κάποιου προνομίου. Βεβαιωθείτε μόνο ότι προσπαθείτε να φτάσετε στη ρίζα του προβλήματος.
-  Σφίξτε το στην αγκαλιά σας, ώστε να μη νιώθει εντελώς αποξενωμένο από εσάς.
-  Κάντε «οικογενειακό συμβούλιο» για να λύσετε όλοι μαζί το πρόβλημα: «Πώς δεν θα πληγώνουμε ο ένας τον άλλον».
-  Να θυμάστε ότι αυτή η συμπεριφορά δεν διαρκεί για πάντα. Θα εμφανιστεί και θα εξαφανιστεί καθώς το παιδί θα αναπτύσσεται και διαμορφώνει την προσωπικότητά του.

Κυριακή 17 Απριλίου 2016

Γιατί τα παιδιά φέρονται χειρότερα όταν... βρίσκεται η μαμά τους μπροστά;





Μια νέα έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον αποκαλύπτει ότι η συμπεριφορά των παιδιών είναι 800% χειρότερη όταν η μητέρα τους βρίσκεται στον ίδιο χώρο! Μάλιστα για τα παιδιά ηλικίας κάτω των 10 ετών, το ποσοστό αυτό είναι ακόμα μεγαλύτερο και φτάνει το 1.600%! 

Οι ερευνητές παρακολούθησαν 500 οικογένειες και οι αρνητικές συμπεριφορές που μελέτησαν ήταν γκρίνια, κλάμα, φωνές,  απόπειρα του παιδιού να χτυπήσει κάποιον, κακή χρήση της γλώσσας και κοροϊδευτική συμπεριφορά. «Ανακαλύψαμε ότι ήδη από την ηλικία των 8 μηνών τα παιδιά μπορεί να παίζουν χαρούμενα μόνα τους και μόλις δουν ότι η μητέρα τους ήρθε στο χώρο σε ποσοστό 99,9% αρχίζουν να κλαίνε, να κάνουν κακά και να απαιτούν την προσοχή της» σχολιάζει η καθηγήτρια οικογενειακής ψυχολογίας δρ. Κ. P. Leibowitz. 

«Το ένα παιδάκι στα 100 που δεν το έκανε είχε προβλήματα όρασης, αλλά μόλις άκουσε τη φωνή της μαμάς του άρχισε να πετάει τα παιχνίδια του και να λέει ότι πεινάει, παρόλο που είχε μόλις φάει. Ήταν συναρπαστικό» λέει. 

Στην ίδια έρευνα φάνηκε ότι, ανεξάρτητα από τη μέθοδο πειθαρχίας, 100% των παιδιών συμμορφώνονταν καλύτερα σε οδηγίες που τους δίνονταν σε φυσιολογικό τόνο φωνής από άλλο άτομο, εκτός από τη μητέρα τους. Εκείνη, για να τραβήξει στον ίδια βαθμό την προσοχή τους έπρεπε να ανεβάσει σημαντικά τον τόνο της φωνής της.

Γιατί όμως παρατηρείται αυτό το φαινόμενο; Οι ειδικοί λένε ότι αυτές οι συμπεριφορές προκύπτουν στα παιδιά επειδή η μαμά τους είναι ο αποδέκτης όλων των συναισθημάτων: δυσάρεστων και ευχάριστων. Είναι δηλαδή, το πρόσωπο στο οποίο μπορούν να απευθυνθούν και να τους λύσει όλα τους τα προβλήματα. 

Γι' αυτό, μπορεί η γκρίνια του παιδιού σας, να σας είναι κουραστική, αλλά  μην νομίζετε ότι το παιδί σας είναι κακομαθημένο και θέλει απλά να σας υποδέχεται στην πόρτα κλαψουρίζοντας ή ουρλιάζοντας. Το αντίθετο μάλιστα, μάλλον έχετε δημιουργήσει ένα ασφαλές χώρο για το παιδί και έχει όλη την άνεση να συμπεριφερθεί όπως νιώθει. Μήπως λοιπόν αυτή η κακή του συμπεριφορά είναι και ένα σημάδι, ότι βρίσκεστε στον σωστό δρόμο; 



Πηγή : http://www.imommy.gr/

Σάββατο 9 Απριλίου 2016

Από ποια ηλικία θυμούνται τα μωρά;





Σύμφωνα με μια νέα επιστημονική έρευνα, τα μωρά, φαίνεται πως αποκτούν τις πρώτες συνειδητές εμπειρίες του κόσμου γύρω τους από τον πέμπτο μήνα της ζωής τους. Είναι η πρώτη φορά που οι επιστήμονες εντόπισαν ενδείξεις της συνείδησης και της μνήμης να αναδύονται τόσο νωρίς στον εγκέφαλο ενός μωρού.


Έως τώρα υπάρχει αμφιβολία κατά πόσο ένα μωρό πέντε μηνών αντιδρά με συνείδηση ή απλώς με ανακλαστικό τρόπο στα εξωτερικά ερεθίσματα, όπως π.χ. όταν κοιτά το πρόσωπο του γονιού του ή πιάνει ένα αντικείμενο που του δίνεται. Επειδή τα μωρά δεν είναι σε θέση να μιλήσουν, οι επιστήμονες δεν μπορούν να κάνουν τεστ συνείδησης όπως στους ενήλικους για να ελέγξουν σε ποιο βαθμό τα μωρά αντιδρούν αυτόματα ή συνειδητά. 

Οι Γάλλοι και Δανοί ερευνητές, με επικεφαλής τον νευροεπιστήμονα Σιντ Κούιντερ του Εργαστηρίου Γνωστικών Επιστημών και Ψυχογλωσσολογίας του Παρισιού και του Τεχνικού Πανεπιστημίου της Δανίας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science», σύμφωνα με το ίδιο και το «New Scientist», μελέτησαν με ηλεκτροεγκεφαλογραφήματα την εγκεφαλική δραστηριότητα για να ρίξουν φως στο κατά πόσον τα μωρά αναπτύσσουν επίγνωση και συνείδηση. 

Οι επιστήμονες μελέτησαν μωρά 5, 12 και 15 μηνών, στα οποία προσάρτησαν ειδικές «κάσκες» με ηλεκτρόδια για να καταγράψουν την ηλεκτρική δραστηριότητα εντός του κρανίου τους. Τα μωρά κάθονταν στην αγκαλιά του μπαμπά ή της μαμάς τους και παρακολουθούσαν ταχέως εναλλασσόμενες εικόνες σε μια οθόνη. Η ανάλυση της νευρωνικής δραστηριότητας οδήγησε στο συμπέρασμα ότι τα μωρά εμφάνιζαν όντως ενδείξεις συνείδησης παρόμοιας με αυτή των ενηλίκων, με μια βασική διαφορά: Ενώ στους ενήλικες η συνείδηση του οπτικού ερεθίσματος εμφανιζόταν μέσα σε 0,3 δευτερόλεπτα, στα πεντάμηνα μωρά ο αντίστοιχος χρόνος ήταν 1,3 δευτερόλεπτα κατά μέσον όρο. 

«Η μελέτη μας δείχνει ότι τα μωρά είναι πολύ πιο συνειδητά από ότι πιστεύαμε πριν και πιθανώς έχουν πολύ μεγαλύτερη συνείδηση του πόνου», δήλωσε ο Σιντ Κούιντερ. Οι ερευνητές σχεδιάζουν να κάνουν παρόμοιο πείραμα με μωρά ηλικίας μόλις δύο μηνών για να δουν σε ποιο βαθμό εμφανίζονται ίχνη συνείδησης από τόσο νωρίς. Όπως ανέφεραν, τέτοιες έρευνες μπορεί μελλοντικά να βοηθήσουν στην έγκαιρη διάγνωση διαταραχών όπως ο αυτισμός.

Σάββατο 2 Απριλίου 2016

Μάθετε στο παιδί να παίζει μόνο του.





Εκείνο απαιτεί την παρουσία σας, κι εσείς δέκα λεπτά ησυχίας. Εάν βοηθήσετε το μωρό σας να μάθει να διασκεδάζει για λίγο μόνο του, θα επωφεληθείτε και οι δύο.

Μαθαίνοντας στο μωρό σας να περνάει καλά χωρίς να χρειάζεται να αναλαμβάνετε εσείς το ρόλο του διασκεδαστή του δίνετε ένα σπουδαίο μάθημα ανεξαρτησίας - και ταυτόχρονα έχετε την πολυτέλεια να απολαύσετε ένα μικρό διάλειμμα από τις μητρικές σας υποχρεώσεις. Άλλωστε, μην ξεχνάτε ότι κρατώντας το όλη μέρα στα χέρια σας του στερείτε τη δυνατότητα να εξασκήσει τους μυς και τον εγκέφαλό του ώστε να μπορέσει την κατάλληλη στιγμή να κατακτήσει σημαντικές δεξιότητες όπως το μπουσούλημα και το περπάτημα.

Για να καταφέρετε να απαγκιστρώσετε το μικρό σας «χταπόδι» από την αγκαλιά σας, ακολουθήστε τα εξής βήματα:

1. Δώστε του προσοχή όταν πραγματικά τη χρειάζεται. Βεβαιωθείτε ότι είστε πραγματικά εκεί για να καλύψετε τις ανάγκες του αρκετές ώρες την ημέρα, χαϊδεύοντας το, παίζοντας μαζί του και διαβάζοντάς του ιστορίες. Φανταστείτε τον συναισθηματικό του κόσμο σαν μια δεξαμενή: Αν γεμίσει με την απαραίτητη ποσότητα χρόνου με τη μαμά, τότε θα μπορεί να παίξει και μόνο του τον υπόλοιπο χρόνο.

2. Αποκρυπτογραφήστε τις ανάγκες του. Είστε σίγουρη ότι κλαίει επειδή φύγατε από το δωμάτιο χωρίς να το πάρετε μαζί σας; Ή μήπως είναι πεινασμένο, λερωμένο ή κουρασμένο; Σίγουρα αν πειραματιστείτε λίγο θα βρείτε τι είναι αυτό που του φταίει.

3. Αντιμετωπίστε την ανία. Μπορεί να μην είναι ακόμα σε θέση να το εκφράσει, όμως ακόμα κι ένα μωρό αρκετά συχνά απλώς… βαριέται. Δεν αποκλείεται αυτός να είναι ο λόγος που διαμαρτύρεται όταν το εγκαταλείπετε μόνο στην κούνια του. Δοκιμάστε να αλλάξετε το «σκηνικό». Στρώστε του μια κουβέρτα στο πάτωμα του σαλονιού και δώστε του μερικά παιχνίδια για να παίξει εκεί ή πάρτε το μαζί σας στην κουζίνα όταν μαγειρεύετε και δώστε του ένα σουρωτήρι ή μια κουτάλα. Θα ενθουσιαστεί.

4. Διδάξετε του τους «κανόνες του παιχνιδιού». Αν δεν δείχνει κανέναν ενθουσιασμό για την καινούργια του κουδουνίστρα ίσως είναι γιατί δεν έχει ακόμα καταλάβει πώς να την κάνει να κουδουνίσει. Δείξτε του για λίγο πώς λειτουργεί κάθε καινούργιο παιχνίδι πριν το αφήσετε να παίξει μόνο του.

5. Αποδείξτε του ότι θα επιστρέψετε κοντά του. Όταν ένα μωρό βλέπει τη μαμά του να εξαφανίζεται από το οπτικό του πεδίο δεν μπορεί να καταλάβει ότι πηγαίνει μέχρι το μπάνιο. Φοβάται ότι τη χάνει για πάντα. Γι' αυτό, όταν δείτε πως έχει αρχίσει να διασκεδάζει με τα παιχνίδια του, πείτε του πως θα φύγετε για λίγο. Πριν όμως πάτε σε άλλο δωμάτιο, φροντίστε να εξαφανιστείτε και να εμφανιστείτε ξανά πίσω από την πόρτα του μερικές φορές, για να συνειδητοποιήσει ότι μπορεί να φεύγετε αλλά επιστρέφετε σε αυτό.  


Σάββατο 26 Μαρτίου 2016

Νέο αδερφάκι στην οικογένεια Τι πρέπει να προσέξουν οι γονείς;





Πριν το παιδί σας συμπληρώσει τον τρίτο χρόνο της ζωής του, είναι πολύ πιθανό η οικογένεια να μεγαλώσει και να προστεθεί ένα νέο μέλος. Το νέο αδελφάκι συνεπάγεται ότι το ίδιο παύει να είναι το μοναδικό παιδί της οικογένειας. Το γεγονός αυτό ισοδυναμεί με μια δυναμική αλλαγή στη ζωή του, πράγμα που σημαίνει ότι χρειάζεται χρόνο και υποστήριξη για να προσαρμοστεί και να αποδεχτεί τη νέα κατάσταση.
Να θυμάστε ότι τα αισθήματα ζήλιας είναι φυσιολογικά και δεν χρειάζεται να κάνετε το παιδί να νιώθει ενοχές γι’ αυτά. Επίσης, λάβετε υπόψη ότι το μεγαλύτερο παιδί μπορεί να εμφανίσει παλινδρόμηση στη συμπεριφορά του, δηλαδή να γυρίσει πίσω σε προηγούμενο στάδιο ανάπτυξης. Έτσι, ενώ είχε μάθει να χρησιμοποιεί το γιογιό, πιθανόν να ξαναρχίσει να λερώνεται μιμούμενο το μωρό. Δεν θα πρέπει να αντιδράσετε με θυμό, αλλά με ψυχραιμία και κατανόηση, βοηθώντας το να προσαρμοστεί στη νέα κατάσταση και δίνοντάς του λίγο χρόνο, για να επιστρέψει στο στάδιο όπου βρισκόταν.
Επίσης, δεν θα πρέπει να τονίζετε διαρκώς στο παιδί ότι είναι μεγάλο, στερώντας του τα προνόμια του μικρού, πράγμα που έτσι κι αλλιώς δεν αρμόζει στην ηλικία του. Επιτρέψτε του να συμπεριφερθεί σαν μωράκι, αν θέλει, χωρίς να δίνετε ιδιαίτερη σημασία στη συμπεριφορά του. Φροντίστε παράλληλα να δίνετε έμφαση στα προνόμια που έχει ως μεγαλύτερο, υπενθυμίζοντάς του ότι κάνει ποδήλατο, έχει φίλους, μπορεί να κουβεντιάζει μαζί σας. Μην παραλείψετε να του εξηγήσετε ότι έτσι ήταν και αυτό, όταν ήταν μωράκι, δείχνοντάς του φωτογραφίες ή λήψεις από κάμερα την εποχή που ήταν μωρό. Για να το βοηθήσετε πάντως να προσαρμοστεί όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα στη νέα κατάσταση:

~Τους τελευταίους μήνες της εγκυμοσύνης προετοιμάστε το παιδί για τον ερχομό του νέου μέλους της οικογένειας
~Το τρίτο τρίμηνο θα είναι δύσκολο να σηκώσετε το παιδί σας αγκαλιά, γι’ αυτό φροντίστε να αναπληρώνετε με πολλά φιλάκια και χάδια
~Προετοιμάστε το περιγράφοντας τη δομή οικογενειών με περισσότερα από ένα παιδιά, κάνοντας αναφορές σε παιδιά που γνωρίζετε κι έχουν αδερφάκια
~Πείτε του ποιος θα μένει μαζί του όταν θα λείπετε στο μαιευτήριο
~Αποχαιρετήστε το πριν επισκεφθείτε το μαιευτήριο εξηγώντας του ότι θα λείψετε για λίγο. Αν ανακαλύψει ότι φύγατε ξαφνικά, θα νομίζει ότι το εγκαταλείψατε, πράγμα που μπορεί να εντείνει την ανασφάλειά του
~Όταν επιστρέψετε στο σπίτι, αφήστε το μωράκι σε κάποιον άλλο και ασχοληθείτε με το πρωτότοκο παιδί σας, καθώς θα του έχετε λείψει αφάνταστα
~Την ημέρα που θα φέρετε στο σπίτι το μωρό, έχετε μαζί ένα δώρο για το παιδί, λέγοντάς του ότι το δώρο του το φέρνει το αδελφάκι του
~Ύστερα από λίγη ώρα μπορείτε να του δείξετε το μωράκι. Δώστε του να καταλάβει ότι το αδελφάκι του είναι ένα ζωντανό πλάσμα που τρώει, κλαίει, κοιμάται και είναι αδύναμο και αβοήθητο
~Αφήστε το να παρακολουθεί και να συμμετέχει, αν θέλει, στην καθημερινή φροντίδα του μωρού
~Μην το πιέζετε να αγαπήσει αμέσως το μωράκι. Το δέσιμο θα έρθει σταδιακά και το παιδί δεν πρέπει να αισθάνεται ενοχές για τα πραγματικά συναισθήματα που νιώθει
~Με κάθε ευκαιρία, βοηθήστε το παιδί να νιώσει ότι και το μωρό το αγαπά. Πολλά μωρά γελούν με ενθουσιασμό, όταν βλέπουν το αδελφάκι τους. Εξηγήσετε στο πρωτότοκό σας πόσο χαίρεται το μωράκι, επειδή το βλέπει
~Μην ξεκινήσετε στρεσογόνες διαδικασίες, όπως την εκπαίδευση στο γιογιό ή την απεξάρτηση από την πιπίλα κατά την περίοδο προσαρμογής
~Φροντίστε να επαναλαμβάνετε συνέχεια στο παιδί σας πόσο πολύ το αγαπάτε και επιδιώξτε να περνάτε αρκετά συχνά προσωπικό χρόνο μαζί του

Κυριακή 6 Μαρτίου 2016

6η Μαρτίου.Παγκόσμια ημέρα κατά του σχολικού εκφοβισμού.






Οι κλήσεις στην Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά SOS 1056 καθημερινά αυξάνονται σε σχέση με το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού ή αλλιώς bullying . Γονείς, εκπαιδευτικοί και μαθητές καλούν ζητώντας συμβουλές για το πώς να διαχειριστούν τέτοια φαινόμενα, μέσα στα οποία νοιώθουν εγκλωβισμένοι.

Η απόκτηση γνώσης σε όλες τις καταστάσεις είναι το πρώτο και βασικό βήμα που πρέπει να γίνει για να μπορεί κάποιος να αντιμετωπίσει τέτοιες καταστάσεις. Και στο σχολικό εκφοβισμό το πρώτο που πρέπει να ειπωθεί είναι τι δεν είναι σχολικός εκφοβισμός.

Σχολικός εκφοβισμός λοιπόν δεν είναι μια διαμάχη, σύγκρουση μεταξύ δυο μαθητών ή μαθητριών, δεν είναι το πείραγμα, το αστείο προς κάποιον συμμαθητή που γίνονται σε συγκεκριμένο χρόνο, δεν έχουν συνέχεια και δεν επηρεάζουν  την συναισθηματική κατάσταση των παιδιών. Ο σχολικός εκφοβισμός είναι ένα πιο σύνθετο φαινόμενο που αυτό που τον ξεχωρίζει από το πείραγμα και τον τσακωμό, είναι η ένταση του, η διάρκεια του,  η ανισορροπία δύναμης μεταξύ των εμπλεκόμενων μερών και η συναισθηματική επίδραση που έχει πάνω στα παιδιά.

Με λίγα λόγια ο σχολικός εκφοβισμός είναι μια κατάσταση επαναλαμβανόμενη, κατευθύνεται σε συγκεκριμένα παιδιά από παιδιά (πολλές φορές και ομάδα παιδιών) που υπερέχουν σωματικά  και έχουν ως αποτέλεσμα το παιδί που εκφοβίζεται να νοιώθει απομονωμένο, να βιώνει άγχος και φόβο, να παρουσιάζει σχολική άρνηση και διάφορες συναισθηματικές δυσκολίες.

Γενικά ο σχολικός εκφοβισμός μπορεί να περιλαμβάνει :

~ Χτυπήματα
~ Απειλές, εκβιασμό, πειράγματα, παρατσούκλια, κοροϊδία , διάδοση φημών
~ Εσκεμμένο αποκλεισμό μαθητών από διάφορες κοινωνικές και σχολικές  δραστηριότητες,
~ Σεξουαλική παρενόχληση
~ Κλοπές ή και Ζημιές στα προσωπικά αντικείμενα του παιδιού που βιώνει εκφοβισμό
~ Ηλεκτρονικό bullying / cyber bullying. Το cyberbullying είναι ο εκφοβισμός που προκαλείται διαμέσου της χρήσης ηλεκτρονικών υπολογιστών, κινητών τηλεφώνων και άλλων ηλεκτρονικών συσκευών

Τις περισσότερες φορές τα παιδιά που βιώνουν εκφοβισμό δεν το λένε σε κανένα γιατί:

~ Ντρέπονται.
~Η ντροπή είναι ένα συναίσθημα που ακολουθεί τον σχολικό εκφοβισμό καθώς τα παιδιά νοιώθουν ότι όλοι γελάνε μαζί τους
 ~Φοβούνται.
~Τα παιδιά θεωρούν ότι δεν μπορεί να γίνει κάτι και φοβούνται ότι ο οποιοσδήποτε χειρισμός θα θυμώσει το παιδί ή τα παιδιά που το εκφοβίζουν και τα πράγματα θα χειροτερεύσουν
 ~Νοιώθουν ότι φταίνε.
~Η σκέψη των παιδιών είναι ενοχική και ιδιαίτερα σε καταστάσεις βίας. Θεωρούν ότι εκείνα φταίνε, ότι εκείνα προκάλεσαν αυτή την κατάσταση
~ Σκέφτονται ότι θα  απογοητεύσουν / στενοχωρήσουν τους γονείς τους.
~Όλα τα παιδιά αποζητούν την αγάπη και τον θαυμασμό των γονιών τους. Θεωρούν λοιπόν ότι αν μάθουν οι γονείς τους αυτό που συμβαίνει θα απογοητευτούν και θα στενοχωρηθούν.

Γι’ αυτό οι γονείς θα πρέπει:

~ Να παρατηρήσουν τη συμπεριφορά του παιδιού τους. Οποιαδήποτε ξαφνική και χωρίς εμφανή αιτία αλλαγή στη συμπεριφορά τους, στη διάθεση τους, στην όρεξη τους, στον ύπνο τους, στη γνώμη τους για κάποια άτομα, στη σχολική τους παρουσία,  στην σχολική τους επίδοση πρέπει να τους προβληματίσει και διακριτικά να διερευνήσουν τι συμβαίνει.
~ Εάν αντιληφθούν ότι το παιδί τους βιώνει εκφοβισμό θα πρέπει σε πλαίσιο ασφάλειας και εμπιστοσύνης να κουβεντιάσουν με το παιδί τους για την εμπειρία του και γενικά για το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού
~ Να αποενοχοποιήσουν το παιδί.
~ Να εξηγήσουν στο παιδί ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να του φέρεται έτσι
~ Να επιβραβεύσουν το παιδί που συμμετείχε στην κουβέντα και αποκάλυψε σημαντικά πράγματα
~ Να μην βάλουν το παιδί σε διαδικασίες αντεκδίκησης. Δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα
~ Να αναδείξουν στο παιδί τη σημασία του να έχει επικοινωνία με το δάσκαλο και να εξηγήσουν τη διαφορά του «μαρτυράω» από το «ζητάω» βοήθεια
 ~Να θυμούνται ότι ο στόχος είναι να βοηθήσουν το παιδί τους και όχι να τιμωρηθεί το άλλο παιδί
~ Να επικοινωνήσουν με το δάσκαλο

Σε όλες τις περιπτώσεις θα πρέπει να επικοινωνήσουν με την  Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά SOS 1056, δωρεάν και ανώνυμα, η οποία είναι στελεχωμένη με κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους και λειτουργεί όλο το 24ώρο.


Πηγή : http://www.hamogelo.gr/

Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2016

Ήρεμοι γονείς, ευτυχισμένα παιδιά..



 Τα παιδιά σας φέρνουν εκτός εαυτού και τσακίζουν τα νεύρα σας με την συμπεριφορά τους; Είναι απολύτως φυσικό! Ωστόσο, το μεγάλωμα των παιδιών γίνεται πιο εύκολο αν χαλαρώσετε λίγο και δεν χάνετε με το παραμικρό την ψυχραιμία σας.
Οι ειδικοί συμβουλεύουν: «Βάλτε την ηρεμία στην ζωή σας». Χαλαρώστε και μην είστε μονίμως αγχωμένοι με τα παιδιά». Εσείς, πάλι σίγουρα σκέφτεστε ότι «αυτό είναι εύκολο να το λες όταν είσαι έξω από τον χορό». Και τότε περνάει flashback στο μυαλό σας, τα ουρλιαχτά του στο σούπερ μάρκετ επειδή δεν του πήρατε τα πατατάκια ή το πιάτο με τα φασολάκια που έριξε στο πάτωμα επειδή δεν ήθελε να τα φάει…και πολλά άλλα. Και αμέσως μετά έρχονται οι αμφιβολίες για τις ικανότητες σας. Αισθάνεστε πιεσμένοι, προσπαθείτε να κάνετε ότι καλύτερο μπορείτε, για το παιδί, το σπίτι, τον/η σύντροφο, την εργασία σας και στο τέλος, νιώθετε ανικανοποίητοι από το αποτέλεσμα και φυσικά εξάντληση. Το μυστικό είναι η ηρεμία και η χαλάρωση. Αυτός που είναι ήρεμος, μπορεί να δεχτεί λάθη, τόσο τα δικά του όσο και των γύρω του. Γνωρίζει τις αντιφάσεις τις ζωής και ξέρει ότι τα παιδιά είναι ταυτόχρονα γλυκά, τρυφερά πλάσματα για ατελείωτα χάδια και παιχνίδια, αλλά είναι παράλληλα και μικρά, κουραστικά τερατάκια που μπορούν να σε βγάλουν εκτός ορίων με μία μόνο κίνηση, τόσο απλά!  Για να μην μπερδέψουμε τις έννοιες, ο ήρεμος γονιός, δεν είναι «στον κόσμο του», δεν κρατά τις αποστάσεις, ούτε είναι αδιάφορος, το αντίθετο, νιώθει υπεύθυνος για το παιδί του. Ηρεμία σημαίνει ότι έχω επίγνωση ότι δεν είμαι το κέντρο του κόσμου, ότι δεν μπορώ να είμαι τέλεια/ος σε όλα και ούτε πρέπει να είμαι. Είναι μια κατάσταση στην οποία μπορείτε να λειτουργείτε με βάση τις δικές σας ανάγκες και όχι με βάση τις πιεστικές απαιτήσεις και προσδοκίες των άλλων. Εμείς σας δίνουμε 6 καλούς λόγους που δείχνουν γιατί είναι προτιμότερο να είστε πιο ήρεμοι στην ζωή σας και ειδικά με τα παιδιά σας.

1. Επειδή το παιδί έχει ανάγκη την εμπιστοσύνη σας 

Εσείς ως γονείς μπορείτε να εξασφαλίσετε στο παιδί σας ένα ζεστό, γεμάτο αγάπη σπιτικό και μια σωστή μόρφωση. Τα παιδιά μαθαίνουν επειδή η φύση τα έχει προικίσει με την ικανότητα να εξερευνούν το καινούργιο περιβάλλον και να εξασκούν αυτό που χρειάζονται την δεδομένη στιγμή για να εξελίξουν τις πνευματικές και σωματικές τους δεξιότητες. Σε αυτή την διαδικασία και πορεία εξερεύνησης και ανακάλυψης, το παιδί σας χρειάζεται εσάς τους γονείς ως «καθοδηγητές» του και όχι ως αυστηρούς, αγχωμένους εξεταστές. Το να είστε ήρεμοι, σημαίνει ότι έχετε εμπιστοσύνη στις δυνατότητες του παιδιού σας, κάτι που το έχει ιδιαίτερη ανάγκη στην φάση αυτή. Ο γονιός είναι το άτομο που θα κρατάει τα χέρια του παιδιού του ώστε αυτό να νιώσει ασφάλεια και στη συνέχεια θα του δώσει φτερά για να χαράξει τη δική του πορεία στη ζωή.

2.  Επειδή το παιδί πρέπει να κάνει λάθη 

Σίγουρα αρκετά συχνά βρίσκετε αφορμές να διορθώνετε το παιδί σας. Για παράδειγμα, επειδή άργησε να ντυθεί και δεν κούμπωσε σωστά το πουκάμισό του, επειδή έχυσε το ποτήρι με το νερό την ώρα που ήθελε να σας το σερβίρει, ή επειδή ζωγραφίζοντας, εκτός από το χαρτί ζωγράφισε και το τραπέζι μαζί, κλπ. Είναι προτιμότερο να εγκαταλείψετε αυτή τη μόνιμη τάση για γκρίνια και μουρμούρα. Τα παιδιά μαθαίνουν μόνο κάνοντας λάθη. Έχουν δικαίωμα να συναντούν μικρές δυσκολίες και να παίρνουν χαρά όταν καταφέρνουν να τις προσπερνούν. Δεν πρέπει να εκνευρίζεστε με τα λάθη του. Ο θυμός σας για το φαγάκι που κατέληξε στο πάτωμα του σαλονιού πρέπει να σας περνάει γρήγορα χωρίς να γίνεται αντιληπτός από το παιδί. Από την άλλη μεριά, άνθρωπος είστε και έχετε και εσείς το δικαίωμα να ταράζεστε, αλλά προσπαθήστε να χάνετε την ψυχραιμία σας μόνο όταν το παιδί σας κάνει πραγματικά ριψοκίνδυνα πράγματα και κινδυνεύει. Είναι καλύτερο και για εσάς να μην μεγαλοποιείτε κάποια θέματα γιατί έτσι χάνετε πολύτιμες πληροφορίες για τα παιδιά σας καθώς και υπέροχες στιγμές μαζί τους. Σίγουρα ένα λερωμένο τραπεζομάντιλο δεν είναι όμορφο θέαμα για μια μαμά που γυρνάει κουρασμένη από την δουλειά της. Μπορεί όμως, αφού λερώθηκε, να γίνει αφορμή για μια υπέροχη στιγμή καλλιτεχνικής συνεύρεσης με το παιδί σας αντί να αρχίσετε το κήρυγμα ή τις φωνές. Το παιδί μαθαίνει τους κανόνες όταν είστε διατεθειμένοι να μιλήσετε και να επικοινωνήσετε ουσιαστικά μαζί του, όταν εσείς γίνεστε πρότυπο γι’ αυτό και όχι όταν εξαντλείστε σε ηθικολογίες που κουράζουν και τελικά απομακρύνουν.

3. Επειδή το κάθε παιδί είναι διαφορετικό 

Κάθε παιδί είναι διαφορετικό και δεν υπάρχουν κανόνες στους οποίους πρέπει οπωσδήποτε να ανταποκρίνεται η ανάπτυξη, τόσο η σωματική όσο και η συναισθηματική, των παιδιών. Μην κάνετε το λάθος να συγκρίνετε το παιδί σας με το γειτονόπουλο ή με το παιδί της φίλης σας μόνο και μόνο επειδή έχουν ίδια ηλικία και κυρίως μη κάνετε το λάθος να έχετε υπερβολικές απαιτήσεις από εκείνο για πράγματα που έχουν κατακτήσει ήδη τ’ άλλα παιδάκια. Το κάθε παιδί έχει τον δικό του ρυθμό ανάπτυξης, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υστερεί σε σχέση με τα συνομήλικά του. Η απόκλιση από τον κανόνα είναι φυσιολογική και δεν υπάρχει κανένας λόγος να του δείχνετε την απογοήτευσή σας για κάθε του «αποτυχία».

4. Επειδή η επιρροή σας πάνω του δεν είναι το παν για εκείνο 

Σίγουρα ο ρόλος σας στην ζωή του είναι σπουδαίος, η επιρροή σας μεγάλη αλλά όχι και η μοναδική. Και άλλοι άνθρωποι μπορούν να επηρεάσουν σημαντικά την προσωπικότητα του παιδιού σας, όπως ένας αγαπημένος θείος,  ένας τρυφερός παππούς ή μια στοργική γιαγιά, η δασκάλα, ακόμα και η baby sitter.Καθώς το παιδί μεγαλώνει, η επιρροή των συνομηλίκων του, των φίλων του και συμμαθητών γίνεται τόσο έντονη που νιώθετε ότι ο ρόλος σας απαξιώνεται από το παιδί και ότι «χάνετε έδαφος» στην  επιρροή σας πάνω του. Αυτό μπορεί να σας δημιουργήσει κάποια σύγχυση και ταραχή. Το να παραμείνετε όμως ήρεμοι σημαίνει ότι έχετε αίσθηση της αξίας σας για το παιδί, γιατί όπως και να έχει είσαστε τα πιο σημαντικά πρόσωπα γι’ αυτό. Έχετε να «καλωσορίσετε» το μεγάλωμα του το οποίο θα εμπεριέχει και άλλα άτομα, να στέκεστε πλάι του και να καμαρώνετε την εξέλιξή του.

5.  Επειδή αύριο όλα θα σας φαίνονται διαφορετικά

Θυμηθείτε, τίποτα δεν μένει όπως είναι. Ακόμη και η ταλαιπωρία και η αϋπνία των πρώτων μηνών με το μωρό, κάποια στιγμή τελειώνει. Εσείς, βέβαια, που ξυπνάτε τέσσερις και πέντε φορές  κάθε βράδυ λόγω της γκρίνιας του, πιστεύετε ακράδαντα ότι δεν θα ξανακοιμηθείτε ποτέ ξανά ήσυχα το βράδυ. Ωστόσο αυτό είναι ένα στάδιο της ανάπτυξής του που θα περάσει, όπως και η τρομερή ηλικία των δύο χρονών με την άρνηση και τα άπειρα «όχι» ή η φάση όπου θα πρέπει να απαντάτε στα εκατοντάδες «γιατί;» του παιδιού σας. Οι ηλικίες αυτές φαντάζουν δύσκολες αλλά ταυτόχρονα είναι μαγικές στην ανάπτυξη των παιδιών σας. Μέσα από τα άπειρα «γιατί» τους βλέπετε την αγωνιώδη προσπάθειά τους να μάθουν για τον κόσμο, να τον κάνουν οικείο. Μην ανυπομονείτε απλά να περάσουν αυτά τα στάδια και τα παιδιά σας να μεγαλώσουν. Όσο δύσκολο κι αν ακούγεται, ζήστε το! Με τρυφερή ματιά παρακολουθήστε τα βήματά τους, με εμπιστοσύνη και υπομονή!  

6.  Επειδή δεν είναι υποχρεωτικό να είναι κανείς τέλειος 

Ως γονείς θέλετε να κάνετε πάντα το σωστό. Άλλωστε, το παιδί σας χρειάζεται μια πλούσια προσεγμένη διατροφή, πολλά ερεθίσματα και στήριξη και μια ισορροπημένη δόση αγάπης και εξουσίας. Εξίσου μεγάλη ενέργεια, όμως, χρειάζεται και το σπίτι σας, η δουλειά σας και η σχέση με τον σύντροφό σας. Η ζωή σας έχει μεγάλες απαιτήσεις και εσείς τρέχετε από το πρωί μέχρι το βράδυ για να ανταποκριθείτε σ’ αυτές με τον καλύτερο τρόπο. Τι γίνεται λοιπόν όταν το παιδί σας φτύνει το γεύμα που εσείς ετοιμάσατε γι’ αυτό με τόσο κόπο κι αγάπη; Ή όταν για τρίτη φορά μέσα με μια ώρα τρέχει πάνω στο χαλί ή στο φρεσκοκαθαρισμένο πάτωμα με τα λασπωμένα του παπούτσια;  Χρειάζεται να καταλάβετε γιατί το παιδί σας φέρεται με αυτόν τον τρόπο. Η πιο εύκολη απάντηση είναι ότι θέλει να κάνει τη ζωή σας δύσκολη. Αυτή όμως είναι μια  απάντηση που αδικεί τόσο εσάς όσο και το παιδί σας. Μήπως οι κανόνες δεν έχουν γίνει κατανοητοί; Μήπως διεκδικεί περισσότερο χρόνο από εσάς που του είστε σημαντικοί και του λείπετε; Μήπως έχετε περιοριστεί στην απλή μετάδοση των κανόνων χωρίς πραγματικά να το ακούσετε; Όλα αυτά βέβαια σχετίζονται και με την ηλικία του παιδιού. Στη βρεφική και νηπιακή ηλικία, είναι αναμενόμενο να φτύσει το φαγητό στο πάτωμα ή και να ζωγραφίζει με την κρέμα στο πιάτο. Ακόμη και όταν έχει προκληθεί ο χαμός, μπορείτε να του αναθέσετε, το καθάρισμα με εμπιστοσύνη ότι είναι υπεύθυνο και ότι θα τα καταφέρει και σε καμία περίπτωση με μορφή τιμωρίας. Θα πρέπει να έχετε υπόψη σας ότι η οικογενειακή ζωή γίνεται καλύτερη όταν δεν αναζητάτε με υστερία την τελειότητα. Οι ήρεμοι γονείς μεγαλώνουν πιο ευτυχισμένα παιδιά.

Είναι αλήθεια ότι η ζωή δεν προσφέρει σήμερα πολλές δυνατότητες για ηρεμία. Όχι μόνο η ίδια η πόλη, με τους έντονους ρυθμούς της, αλλά και η κρίση με την γενικότερη ανασφάλεια που γεννά και καθημερινή επαφή με τα παιδιά, δημιουργούν  συνθήκες άγχους και ψυχικής εξάντλησης. Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να κάνετε την προσπάθεια σας και φυσικά μην περιμένετε η ηρεμία να έρθει σε μία μέρα. Πρέπει σιγά σιγά να ρίξετε τους ρυθμούς και να μειώσετε τις προσδοκίες σας.
Καλή τύχη :)