Δευτέρα 21 Ιουλίου 2014

Τι αποκαλύπτουν τα παιχνίδια στην άμμο για τα παιδιά;



Η άμμος για τα παιδιά είναι έμπνευση, εξάπτει τη φαντασία και τα βοηθάει να εκφράζονται δημιουργικά. Μάθετε τι αποκαλύπτουν τα παιχνίδια στην άμμο για την προσωπικότητα των παιδιών!

  

«Τα παιδιά μπορούν να εκφραστούν πολύ εύκολα, παίζοντας στην άμμο», λέει η δρ Ζίγκριντ Λέβεν-Ζάιφερτ, ειδικός στην Αναλυτική ψυχολογία Παιδιών και Εφήβων και στη Θεραπεία με το παιχνίδι στην Άμμο από το Ινστιτούτο Καρλ-Γκούσταβ Γιουνγκ, στη Στουτγάρδη. «Ειδικά σε πολύ μικρή ηλικία είναι δύσκολο να ζωγραφίσουν ή να κάνουν συμμετρικούς υπολογισμούς για την αντιγραφή ή την απόδοση μιας εικόνας που βλέπουν, ενώ η άμμος αποτελεί το ιδανικό εργαλείο γι' αυτά». 

«Πίσω από κάθε δημιουργία στην άμμο κρύβεται μια πτυχή της προσωπικότητάς του παιδιού, ενώ υποσυνείδητα προβάλλονται σε αυτήν κάποια προβλήματα και εμπειρίες του. Έτσι η άμμος γίνεται αφορμή για να ανακαλύψουμε πολλά για την συμπεριφορά αλλά και τα συναισθήματα των παιδιών μας». 

Παιχνίδια με την άμμο και πνευματική εξέλιξη

Ο τρόπος με τον οποίο τα παιδιά ασχολούνται με την άμμο μαρτυρά πολλά για την εξέλιξή τους. Άλλωστε όπως έλεγε και ο Καρλ Γιούνγκ (ο πρώτος που μίλησε για την αμμοθεραπεία):  «Συχνά τα χέρια ξέρουν πώς να δίνουν τη λύση εκεί που το μυαλό αδυνατεί να το κάνει» 

Τα παιδιά από 1 έως 2 ετών δοκιμάζουν πρώτα την ύλη. Τους αρέσει να αφήνουν «το στίγμα τους στον κόσμο», τα αποτυπώματα των χεριών και των ποδιών τους πάνω στην άμμο. Όταν έπειτα από αυτό το στάδιο τα παιδιά αρχίζουν να φτιάχνουν πύργους στην άμμο, έχουν κάνει ένα άλμα στην πνευματική τους εξέλιξη: έχουν μάθει ότι μπορούν να καταφέρουν πράγματα με τα χέρια τους και αυτό τους δίνει αυτοπεποίθηση.
Στην ηλικία των 3-4 ετών, η άμμος δεν είναι πια αρκετή. Τα παιδιά χρειάζονται όλα τα πιθανά μικροαντικείμενα που θα τα βοηθήσουν να απεικονίσουν τον κόσμο: κοχύλια, βότσαλα, καλαμάκια, κομματάκια γυαλί, ακόμη και τμήματα ή ολόκληρα τα παιχνίδια τους. Αυτή είναι η περίοδος που αρχίζουν να υποδύονται ρόλους. 
Τα αγοράκια στήνουν σκηνές μαχών, ιδιαίτερα με ιππότες, καουμπόηδες και Ινδιάνους. Αυτά δεν αποτελούν εκφράσεις επιθετικότητας, αλλά φυσιολογική εξέλιξη. Χωρίζουν τον κόσμο σε καλούς και σε κακούς και τους βάζουν να αναμετρηθούν. 
Τα κορίτσια από την άλλη μεριά παίζουν συχνά με κούκλες, με φιγούρες ζώων, κάτι το οποίο αποκαλύπτει πράγματα για τον χαρακτήρα τους.

Η μεγαλύτερη μελέτη για το τι ακριβώς φανερώνουν οι δημιουργίες των παιδιών στην άμμο έχει γίνει από τον ιδρυτή της αναλυτικής ψυχολογίας Καρλ-Γκούσταβ Γιουνγκ, ο οποίος έχει χωρίσει τα παιδιά σε τέσσερις κατηγορίες: 

1. Τα σχολαστικά

Αυτή η ομάδα παιδιών αναπαριστά τον κόσμο στην άμμο όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστικά. Το δρομάκι που φτιάχνουν στην άμμο είναι στη σωστή αναλογία για το παιδικό αυτοκινητάκι, όπως και οι φιγούρες και τα σπιτάκια. Ένα ανθρωπάκι δεν θα το τοποθετήσουν έως τον λαιμό μέσα στην άμμο, αλλά θα το τοποθετήσουν προσεκτικά πάνω σε αυτήν. Ένα τέτοιο παιδί με έντονη τη «λειτουργία της αντίληψης» θα παραπονεθεί εάν για το παιδικό τρενάκι δεν υπάρχουν σιδηροδρομικές γραμμές. Ποτέ δεν θα μπορούσε το τρένο να προχωρά σε επίπεδο έδαφος ή απευθείας πάνω στην άμμο. Αργότερα τα παιδιά αυτά θα γίνουν οι «ρεαλιστές ενήλικοι», που θα ενδιαφέρονται για τον υλικό κόσμο, θα θυμούνται καλά μάρκες αυτοκινήτων και τεχνικούς όρους και θα είναι καλοί στους υπολογισμούς. 

2.  Τα δημιουργικά 

Αυτά τα παιδιά σχεδιάζουν με πολλή φαντασία, χρησιμοποιούν ταυτόχρονα καλαμάκια, βότσαλα και χώμα. Όταν δεν υπάρχει αυτοκινητάκι διαθέσιμο, μετατρέπουν αμέσως μια δημιουργία από άμμο σε όχημα. Μία ασύμμετρη σωρός από άμμο μπορεί να αναπαραστήσει ένα παγωτό λεμόνι, μία ψημένη γαλοπούλα ή ένα κέικ σοκολάτας. Οι δρόμοι συχνά δεν έχουν ούτε αρχή ούτε τέλος. Σε περίπτωση που κάποιος ρωτήσει πού οδηγεί ο δρόμος, απαντούν αγανακτισμένα: «Σε ένα κάστρο, δεν το βλέπεις εκεί πέρα;». Πρόκειται για τους μελλοντικούς ενηλίκους με διαισθητικότητα που θα την εκφράζουν έντονα. Οι άνθρωποι με «εξωστρεφή διαισθητικότητα» πάντα λειτουργούν με τη φαντασία και τη διαίσθησή τους, σκεπτόμενοι ταυτόχρονα το παρόν και το μέλλον. 

3. Τα φιγουροκεντρικά

 Αυτά τα παιδιά προτιμούν να παίζουν με φιγούρες. Ο κόσμος τους είναι γεμάτος ζωή. Ένα κάστρο δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ιππότες, ούτε λόγος να γίνει για θάλασσα χωρίς ψάρια. Έχουν «έντονη συναισθηματική λειτουργία» και μεγαλώνοντας θα προσανατολίζονται έντονα προς τον έξω κόσμο, ιδιαίτερα τους ανθρώπους. Χαίρονται με την ανθρώπινη επαφή, έχουν καλή διαίσθηση για τις διαπροσωπικές σχέσεις, αντιλαμβάνονται τη χημεία που «πλανάται στον αέρα» και μπορούν εύκολα να προσαρμοστούν. 

4. Τα σκεπτόμενα

Τα παιδιά αυτά δεν μπορούν εύκολα να αρχίσουν παιχνίδια στην άμμο. Το σκάψιμο τα κάνει γρήγορα να βαριούνται. Τα σκεπτόμενα παιδιά επινοούν πιο εύκολα ένα παιχνίδι ή κατασκευάζουν _ όταν είναι λίγο μεγαλύτερα _ ένα μαρμάρινο διάδρομο για να αφήσουν να κυλήσουν μέσα από αυτόν μικρές μπαλίτσες με συγκεκριμένους κανόνες. Ένα ντόμινο θα τους παρείχε εξαιρετική τέρψη. Τα παιδιά αυτά ως ενήλικοι θα επιζητούν τη νομιμότητα, θα έχουν ανεπτυγμένη αίσθηση της τάξης και θα νιώθουν άνετα με τις φυσικές και ανθρωπιστικές επιστήμες. Είναι πολύ καλοί οργανωτές. Οι εσωστρεφείς όμως χαρακτήρες μπορεί να βρουν εμπόδια στην πρόοδό τους. 

Κυριακή 13 Ιουλίου 2014

Γιατί τα παιδιά χρειάζονται τους σούπερ ήρωες;



Ο Superman βοηθάει τους αδύναμους, ο Spiderman πιάνει στα δίχτυα του τους κακούς, ο Batman κυνηγάει τους παράνομους. Όμως, το πιο εντυπωσιακό απ' όσα κάνουν οι σούπερ ήρωες είναι ότι μαγνητίζουν τα παιδιά. Και  δεύτερο, ότι είναι πολύ χρήσιμοι για την ανάπτυξη τους

Όπως και τα ονόματά τους, έτσι και οι σούπερ ήρωες δεν είναι απλά πλάσματα, και τα κατορθώματά τους δεν είναι εύκολες υποθέσεις. Οι σούπερ ήρωες έχουν μαγικές και απεριόριστες ικανότητες: Μπορούν να πετάξουν, να σώσουν τους καλούς από τους κακούς, και κανείς δεν τους υποχρεώνει να κάνουν κάθε βράδυ μπάνιο! Κάθε χρόνο, δημιουργούνται εκατοντάδες παιχνίδια, ηλεκτρονικά και μη, και κυκλοφορούν αμέτρητες κινηματογραφικές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές που απευθύνονται σχεδόν αποκλειστικά σε παιδιά. Τα παιδιά τούς γνωρίζουν μέσα από μικρές, μεγάλες και... μίνι οθόνες, και φυσικά τους θαυμάζουν και ταυτίζονται μαζί τους, ενώ, καθώς μαθαίνουν να χειρίζονται από πολύ μικρά τους υπολογιστές, μπορούν με ένα «κλικ» να δώσουν ζωή στις αγαπημένες τους φιγούρες και να συμμετέχουν στις περιπέτειές τους. 

Γιατί οι γονείς «φοβούνται» τους σούπερ ήρωες; 
Οι νέοι ήρωες δεν είναι ούτε ακριβώς άνθρωποι, ούτε ακριβώς ζώα. Είναι πλάσματα μεταλλαγμένα, που θυμίζουν μηχανές. Η δράση είναι συνήθως έντονη, αγωνιώδης, και πολύ συχνά σκληρή και βίαιη. Συνήθως, οι γονείς αντιμετωπίζουν με καχυποψία όλους αυτούς τους ήρωες, πράγμα απόλυτα φυσιολογικό αν αναλογιστεί κανείς πως οι ίδιοι άκουγαν φανταστικές ιστορίες από τη γιαγιά τους ή γνώριζαν τους ήρωες από τις σελίδες των παραδοσιακών κόμικς. Ωστόσο, όσο ανησυχητικά κι αν είναι τα νέα αυτά πρότυπα, τα παιδιά φαίνεται να ξέρουν καλά για ποιους λόγους διαλέγουν τους ήρωές τους. Οι προτιμήσεις τους ποτέ δεν είναι τυχαίες, και μάλιστα τα κριτήριά τους συνήθως είναι συναισθηματικά, αλλά ταυτόχρονα και κοινωνικά. Γιατί χρειάζονται οι σούπερ ήρωες;   

Οι σούπερ ήρωες βοηθούν στην ανεξαρτησία των παιδιών 
Όπως συμβαίνει αιώνες τώρα, οι ήρωες των παιδικών ιστοριών και παραμυθιών, για να γίνουν ήρωες, πρέπει να έχουν κάποια χαρακτηριστικά και να πληρούν ορισμένες «προϋποθέσεις». Πρέπει να μπορούν να ανατρέπουν τη λογική τάξη των πραγμάτων, να υπερνικούν τα όρια του χώρου ή του χρόνου, να έχουν τον τρόπο να έρχονται αντιμέτωποι με πρόσωπα και πράγματα πιο δυνατά από αυτούς, και βέβαια να εκπροσωπούν το «καλό». Αυτά είναι τα «συλλογικά» κριτήρια βάσει των οποίων τα παιδιά επιλέγουν, και συνήθως σχετίζονται με τη θέση τους στην οικογένεια και την κοινωνία. Ιδιαίτερα στην ηλικία των τριών ή τεσσάρων ετών -την εποχή, δηλαδή, που τα περισσότερα «κολλάνε» με τους σούπερ ήρωες-, είναι η περίοδος που νιώθουν αδύναμα και εξαρτημένα από τους μεγάλους, οπότε προσπαθούν να ανεξαρτητοποιηθούν. Οι σούπερ ήρωες συχνά τα βοηθούν να νιώσουν δυνατά, ανεξάρτητα και μεγάλα. 

Οι σούπερ ήρωες βοηθούν τα παιδιά να νιώσουν πιο δυνατά!
Από την άλλη, υπάρχουν και τα προσωπικά κριτήρια βάσει των οποίων τα παιδιά επιλέγουν τους ήρωές τους, τα οποία σχετίζονται συνήθως με τη συναισθηματική τους κατάσταση και τις όποιες δυσκολίες αντιμετωπίζουν με την οικογένειά τους, το σχολείο ή τους φίλους τους. Μιλώντας λίγο πιο διεξοδικά με τα παιδιά για τους ήρωες με τους οποίους «παθιάζονται», πολύ συχνά καταλαβαίνουμε ότι συσχετίζουν αυτούς και τις περιπέτειές τους με όσα -θετικά ή αρνητικά- τους απασχολούν. 

Οι σούπερ ήρωες καλλιεργούν τη φαντασία των παιδιών   
Οι σούπερ ήρωες είναι πια δεκάδες, και συνήθως αποτελούν τα ευφυή παράγωγα μιας ολόκληρης βιομηχανίας, που έχει ως στόχο απλώς την τσέπη μας! Κρεβάτια «Χάρι Πότερ», πιτζάμες «Σούπερμαν», κασετίνες «Μπάτμαν». Όλα τα παιδιά θέλουν να κοιμηθούν, να ξυπνήσουν και να ζήσουν για λίγο μαζί τους, και όλοι τους κερδίζουν τα παιδιά με τις υπερφυσικές τους ικανότητες, τον ηρωισμό, την εξυπνάδα, την καλοσύνη τους, αλλά και την ευάλωτη πλευρά τους απέναντι στις δυνάμεις του κακού που πολεμούν. Ταυτιζόμενα μαζί τους, τα παιδιά μπορούν να έρθουν σε επαφή με τη δική τους ευαισθησία, τη δημιουργικότητα και τη διαίσθηση, να υπερβούν με τη φαντασία τους τις «νόρμες» που βάζουν οι γονείς, και -εντέλει- να μεγαλώσουν. 

Οι σούπερ ήρωες τα βοηθούν να ξεχωρίσουν το καλό απ’ το κακό 
Οι ήρωες των παιδιών δεν βλάπτουν τόσο σοβαρά την ψυχική τους υγεία, όσο συχνά πιστεύουν οι γονείς. Συνήθως, μάλιστα, το πρόβλημα δεν είναι οι ήρωες και τα παιχνίδια, όσο ο χρόνος που αυτά καταλαμβάνουν στη ζωή του παιδιού. Οι γονείς είναι που οφείλουν να δείξουν στα παιδιά πως στη ζωή κανένα πρόβλημα δεν λύνεται «δια μαγείας» και ότι χρειάζεται να κουραστείς για να αποκτήσεις κάποιες «δυνάμεις» (γήινες και επ’ ουδενί υπερφυσικές). Για παράδειγμα, ο Σούπερμαν έχει γυμναστεί επαρκώς για να αποκτήσει το δυνατό κορμί του, και κανείς δεν του το χάρισε. Αντίστοιχα, το ίδιο συμβαίνει με τη γνωστή διάκριση του καλού και του κακού. 

Παρασκευή 4 Ιουλίου 2014

5 Εύκολα βήματα για να σταματήσετε το κλάμα του μωρού σας.





1. Βρείτε την αιτία. 

Τα βρέφη κλαίνε για δεκάδες διαφορετικούς λόγους, κατά κάποιον τρόπο είναι στη φύση τους. Έχει υπολογιστεί ότι ένα απολύτως υγιές νεογέννητο κλαίει από μία έως τρεις ώρες την ημέρα. Καθώς δεν μπορούν να κάνουν τίποτα από μόνα τους, βασίζονται απολύτως στους άλλους για να νιώσουν ζεστασιά και άνεση ή να τους προμηθεύσουν φαγητό όταν το χρειάζονται. Και το κλάμα είναι ο μόνος τρόπος που διαθέτουν για να ζητήσουν αυτό που θέλουν. Οι πιο συχνές αιτίες είναι η πείνα, η δίψα, ο πόνος, το κρύο, η βαριεστιμάρα, η υπερδιέγερση και η κούραση. Τα περισσότερα μωρά κλαίνε διαφορετικά - ανάλογα με το αίτημα τους - και μια παρατηρητική μαμά σύντομα θα μπορέσει να αποκρυπτογραφήσει κάθε είδος κλάματος για να ανακαλύψει τι είναι αυτό που χρειάζεται κάθε φορά το μωρό της.




2. Μήπως έχει κολικούς;

 Κάποιες φορές τα μωρά παρουσιάζουν επεισόδια πόνου στην κοιλιά που ονομάζονται κολικοί. Συνήθως κάνουν την εμφάνισή τους από την ηλικία των έξι εβδομάδων και μπορεί να διαρκέσουν μέχρι το βρέφος να συμπληρώσει τρεις μήνες ζωής. Εκδηλώνονται συχνότερα τις απογευματινές ώρες. Το μωρό κλαίει και τραβά τα πόδια του προς την κοιλιά του, δείχνει σαν να το ενοχλεί κάτι σε αυτή την περιοχή. Ωστόσο, δεν παρουσιάζει άλλα συμπτώματα (π. χ. εμετό, διάρροια, πυρετό κ.λπ.), έχει όρεξη για φαγητό και τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας είναι ζωηρό και ευδιάθετο. Τα κακά νέα είναι ότι οι δεν υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούν να κάνουν οι γονείς για το ανακουφίσουν. Τα καλά νέα είναι ότι αυτή η κατάσταση σπάνια διαρκεί πέρα από την ηλικία των τριών μηνών.




3. Εμπιστευθείτε το ένστικτό σας. 

Αν έχετε ταΐσει το μωρό σας, έχετε βεβαιωθεί ότι δεν είναι λερωμένο, δεν κρυώνει ούτε ζεσταίνεται, δεν θέλει την πιπίλα του ή να το πάρετε αγκαλιά αλλά εξακολουθεί να κλαίει, θα πρέπει να αναρωτηθείτε εάν πονάει. Οι περισσότεροι γονείς, ιδιαίτερα στο πρώτο τους παιδί, δυσκολεύονται να αποσαφηνίσουν εάν κλαίει επειδή χρειάζεται κάτι ή επειδή απλώς είναι γκρινιάρικο. Είναι χρήσιμο να γνωρίζετε ότι το βρέφος που πονάει ή είναι άρρωστο συνήθως κλαίει διαφορετικά από αυτό που απλώς βαριέται. Στην πρώτη περίπτωση, το κλάμα του ακούγεται πιο «επείγον» και διαπεραστικό. Από την άλλη, για ένα βρέφος που κλαίει συχνά και για διάφορες αιτίες, λόγος ανησυχίας μπορεί να είναι μια ασυνήθιστη σιωπή. Κανείς δεν γνωρίζει το παιδί σας καλύτερα από εσάς. Αν νιώθετε ότι η συμπεριφορά του είναι ασυνήθιστη, δεν χάνετε τίποτα να ζητήσετε τη γνώμη του παιδιάτρου σας, ακόμα κι αν είναι μόνο για να σας διαβεβαιώσει ότι ανησυχείτε χωρίς λόγο.




4. Πώς να το ηρεμήσετε. 

Τα περισσότερα βρέφη νιώθουν πολύ καλύτερα όταν αισθάνονται θαλπωρή και ασφάλεια, συνθήκες που τους θυμίζουν την ενδομήτρια ζωή στην οποία είχαν συνηθίσει. Δοκιμάστε να το τυλίξετε σε μια κουβερτούλα ή σε ένα σεντονάκι για να διαπιστώσετε εάν του αρέσει να βρίσκεται σε περιορισμένο χώρο. Επίσης, πολλά βρέφη σταματούν το κλάμα όταν βρίσκονται στην αγκαλιά των γονιών τους, σε θέση ώστε να μπορούν να ακούν τους χτύπους της καρδιάς τους. Είναι κι αυτό μια ανάμνηση της ζωής τους μέσα στη μήτρα. Γενικά, οι ρυθμικοί ήχοι φαίνεται πως έχουν ηρεμιστική επίδραση στα μωρά, γι’ αυτό αγαπούν τα νανουρίσματα. Πολλοί γονείς έχουν διαπιστώσει ότι και οι συνεχόμενοι μηχανικοί ήχοι - όπως αυτός του απορροφητήρα, του πλυντηρίου ή της ηλεκτρικής σκούπας - βοηθούν το μωρό να χαλαρώσει και να αποκοιμηθεί. Τέλος, δοκιμασμένη μέθοδος για να ηρεμήσει ένα βρέφος είναι να το κουνήσετε: Καθίστε σε μια κουνιστή καρέκλα και κρατήστε το αγκαλιά, περπατήστε έχοντάς το στην αγκαλιά σας ή σε μάρσιπο ή πηγαίνετε το μια βόλτα με το αυτοκίνητο.


5. Φροντίστε τον εαυτό σας (όσο το μωρό σας). 

Ένα μωρό που κλαίει ακατάπαυστα μπορεί να βάλει σε δοκιμασία το νευρικό σύστημα των γονιών του. Ιδιαίτερα οι μητέρες που διανύουν ταυτόχρονα την ευαίσθητη περίοδο της λοχείας είναι πιθανό να νιώσουν έντονα την απόρριψη και τον εκνευρισμό. Θυμηθείτε: Το μωρό σας δεν κλαίει επειδή εσείς δεν τα καταφέρνετε καλά στον νέο σας ρόλο, αυτό του γονιού. Έτσι, αν έχετε βεβαιωθεί ότι του έχετε προσφέρει ο, τι πιθανώς χρειάζεται (γάλα, καθαρή πάνα, ζεστασιά κ.λπ.) κι ότι δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα υγείας, τότε ήρθε η ώρα να ασχοληθείτε περισσότερο με τον εαυτό σας. Πάρτε βαθιές ανάσες, βγείτε στο μπαλκόνι όπου δεν θα ακούτε το κλάμα του (πριν το κάνετε, βεβαιωθείτε ότι το μωρό είναι ασφαλές στην κούνια ή στο καλαθάκι του), ζητήστε από το σύντροφο, τη μητέρα ή μια φίλη σας να το αναλάβει για λίγο όσο εσείς θα κάνετε ένα μπάνιο και υπενθυμίστε στον εαυτό σας ότι τα μωρά κλαίνε, κι αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα ή ότι θα πάθουν κάτι από το πολύ κλάμα, αλλά κυρίως ότι είναι μια φάση και θα περάσει.