Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2016

Δύσκολες συμπεριφορές παιδιών.Ποιες ανάγκες τους επικοινωνούν ?




Τα παιδιά μας αρκετά συχνά μπορεί να εμφανίσουν μια συμπεριφορά που μπορεί να μας δυσκολεύει στο πώς να τη διαχειριστούμε. Μία από τις πιο βασικές αρχές του attachment parenting είναι το να εμπεδώσουμε ότι κάθε συμπεριφορά του παιδιού μας έχει ένα και μόνο σκοπό: να μας επικοινωνήσει μία ανάγκη του. Εκρήξεις θυμού, υπερβολικές απαιτήσεις, λεκτικές επιθέσεις και αγώνες εξουσίας, αποτελούν ουσιαστικά μηνύματα προς τους γονείς. Τα μηνύματα αυτά αν αποκωδικοποιηθούν σωστά, θα αποκαλύψουν τι μπορεί να νιώθει ή να σκέφτεται το παιδί μας και θα μας βοηθήσουν να συνδεθούμε με τα παιδιά μας και να ανταποκριθούμε πιο αποτελεσματικά σε αυτό που προσπαθούν να μας μεταφέρουν.

Πίσω από μια φοβερή έκρηξη θυμού μπορεί να κρύβεται ένα αίτημα για σύνδεση με τον γονέα και μια έκκληση βοήθειας για έκφραση των δύσκολων συναισθημάτων. Πίσω από μία αντίδραση όπου το παιδί φαίνεται να αντιμιλάει, ίσως απλά προσπαθεί να στείλει ένα μήνυμα ότι νιώθει απόρριψη και αποθάρρυνση. Θα ακούσουμε τις κρυμμένες ανάγκες τους ή θα συνεχίσουμε να στεκόμαστε στις συμπεριφορές τους; Τι συμβαίνει όταν τελικά τα παιδιά μας επιλέγουν να μας επικοινωνούν τις ανάγκες τους με τρόπο που εμείς οι γονείς δεν αντέχουμε (πχ, με εκρήξεις θυμού); Ουσιαστικά το να συνεργάζονται τα παιδιά, να ακούνε και να βοηθάνε στο σπίτι κλπ. είναι επακόλουθο του ότι είναι καλυμμένες συστηματικά οι ψυχικές τους ανάγκες. Όταν νιώθουν καλυμμένα σε αυτό το κομμάτι, τότε οι “άσχημες” συμπεριφορές “δεν έχουν λόγο” να υπάρχουν.

Ποιες όμως είναι οι βασικές ανάγκες των παιδιών μας; α) Αγάπη χωρίς όρους και προϋποθέσεις: η οποία προκύπτει από την άνευ όρων αποδοχή και κατανόηση των συναισθημάτων και όλης της προσωπικότητας γενικά του παιδιού, β) Ανάγκη για ασφάλεια: με θέσπιση ορίων ανάλογα με την ηλικία του παιδιού και παροχή σωματικής και συναισθηματικής ασφάλειας και γ) Παροχή θετικής αποδοχής κάθε μέρα: με το να δίνω στο παιδί πολλές ευκαιρίες για εξερεύνηση και παιχνίδι, αλλά και να εμπλέκομαι και εγώ σε αυτό το παιχνίδι. Εάν τα παρέχουμε απλόχερα αυτά στο παιδί μας, τότε σε μια ενδεχόμενη έκρηξη θυμού θα το αντιμετωπίσουμε με περισσότερη αγάπη και σταθερότητα.
Τέλος, τι μπορούμε να κάνουμε σε πρακτικό επίπεδο όταν τα παιδιά μας έχουν μια έκρηξη θυμού (tantrum); α) επικεντρωνόμαστε σε ένα ζήτημα κάθε φορά: πχ. βάζουμε ξεκάθαρα όρια για το πόση ώρα θα δει υπολογιστή ή είμαστε σταθεροί στο πόσα χρήματα μπορούμε να διαθέσουμε για το σούπερ μάρκετ. Αν επικεντρωθούμε σε μία συμπεριφορά μπορούμε πιο εύκολα να αποκωδικοποιήσουμε το μήνυμα που προσπαθεί να μας επικοινωνήσει το παιδί μας, β) “επιτρέπουμε” την απογοήτευση: ΔΕΝ είναι δυνατόν να έχουμε 24 ώρες το παιδί μας χαρούμενο. Είναι αναγκαίο το παιδί μας να βιώνει όλα τα συναισθήματα, καθώς είναι βασικό για την ψυχική του υγεία. Τα παιδιά καθημερινά βομβαρδίζονται με διαφημίσεις (ακόμα κι αν δεν βλέπουν τηλεόραση!) με καινούρια παιχνίδια. Ρόλος του γονιού είναι να το αφήνει να βιώσει την απογοήτευση ότι δεν μπορεί να έχει το τελευταίο lego που βγήκε και να δράσει ως εξωτερικός ρυθμιστής των συναισθημάτων του και γ) είμαστε ένα καλό πρότυπο για μίμηση: Είμαστε ούτως ή άλλως πρότυπο για τα παιδιά μας. Ας τους δείξουμε πώς διαπραγματευόμαστε και πώς λύνουμε εποικοδομητικά τις διαφωνίες μας και όχι με τη χρήση της εξουσίας και της τιμωρίας.Όλες οι συμπεριφορές είναι επικοινωνία την οποία οι γονείς πρέπει να φέρουν στην επιφάνεια. Τα παιδιά που νιώθουν να τα αγαπούν άνευ όρων, να είναι αποδεκτά και ασφαλή είναι πιο ευέλικτα και αντέχουν την ματαίωση του όχι που προέρχεται από κάποιο υλικό αγαθό.


Πηγή:kritikou-healthpsy.gr

Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2016

Πως επηρεάζεται το παιδί από την σχέση των γονιών?





Ένα σημαντικό ψυχοκοινωνικό θέμα της εποχής μας είναι o σημαντικός ρόλος που παίζει η ποιοτική σχέση του ζευγαριού που έχει αναλάβει τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών, στη διαμόρφωση της ψυχολογικής τους υγείας, ισορροπίας και ανάπτυξης.

Η ποιότητα της σχέσης του ζευγαριού παίζει καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση της ζωής των παιδιών, της ψυχολογικής, κοινωνικής, πνευματικής, σωματικής τους εξέλιξης. Καλό θα ήταν λοιπόν να προβληματιστεί το ζευγάρι πολύ πριν κάνει παιδιά, ακόμα και κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης, αλλά και  μετά την απόκτηση του πρώτου παιδιού και των υπολοίπων που θα ακολουθήσουν.

Η ανάληψη της «Γονεϊκής Ταυτότητας» προϋποθέτει όχι μόνο την ικανότητα της αναπαραγωγής, αλλά και την ικανότητα, τη διάθεση, την απόφαση να το μεγαλώσεις σωματικά, ψυχολογικά, κοινωνικά, πνευματικά, και να το διαπαιδαγωγήσεις ισορροπημένα.

Η σωστή διαπαιδαγώγηση εξαρτάται αρχικά από την πρόθεση των ατόμων που αποτελούν το ζευγάρι να δουλέψουν σκληρά πάνω στην επικοινωνία τους, στο μοίρασμα των διαφόρων ρόλων και υποχρεώσεων, στις παραχωρήσεις που κάνει ο ένας για τον άλλο, στην εξέλιξη της ατομικής και κοινής τους ζωής, στην συγχώρεση λαθών και στα μαθήματα που πρέπει να παίρνουν ο ένας από τον άλλο και οι δυο από τα παιδιά τους.

Αξίζει να αναφερθεί μια πολύ σημαντική μελέτη του Τμήματος Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Harvard (Harvard Graduate School of Education) από μία ομάδα διακεκριμένων ψυχολόγων, η οποία αναφέρει ότι το μεγάλωμα και η σωστή διαπαιδαγώγηση των παιδιών, καθώς και η ποιοτική σχέση του ζευγαριού, καθορίζουν τη συμπεριφορά, ψυχολογική ανάπτυξη, ισορροπία και εξέλιξή τους.

Έτσι τα παιδιά που οι γονείς τους είχαν μια «δύσκολη επικοινωνιακά σχέση», δεν είχαν διάλογο μεταξύ τους, ασκούσαν αρνητική αλληλοκριτική και κάθε είδους βία & υπήρχε γονεϊκή απουσία, ψυχολογική ή/και σωματική, παρουσίαζαν δύο φορές περισσότερο από άλλα ψυχολογικά και κοινωνικά προβλήματα:


  • Αυξημένη αίσθηση έλλειψης αυτοπεποίθησης
  • Αισθήματα ανασφάλειας
  • Μη προσαρμοστικότητα στο σχολικό και κοινωνικό περιβάλλον
  • Υψηλό άγχος
  • Αρνητικό τρόπο σκέψης
  • Υπερκινητικότητα, Διάσπαση Προσοχής, Νευρικότητα
  • Αυξημένη αντικοινωνική συμπεριφορά ή και  ανάγκη εξάσκησης βίας στον εαυτό και στους άλλους
  • Ψυχοσωματικά προβλήματα.
  • Επομένως η συμπεριφορά του ζευγαριού επηρεάζει τη μετέπειτα εξωτερική συμπεριφορά των παιδιών (ικανότητα κοινωνικοποίησης, τοποθέτηση και ικανότητα πραγματοποίησης στόχων κ.τ.λ.) αλλά και τα εσωτερικά ψυχολογικά,  συναισθήματα ασφάλειας, ηρεμίας, σταθερότητας, αυτοπεποίθησης και ισορροπίας του.


ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΥΓΕΙΑ, ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

Εκτός από την κληρονομικότητα (περίπου 40%), την προσωπική προδιάθεση (περίπου 40%), καθώς και διάφορες εξωτερικές κοινωνικές συνθήκες (περίπου 20%) παράγοντες  ανάπτυξης θεωρούνται επίσης:


  1. Η ποιότητα της σχέσης του ζευγαριού πριν αποφασίσουν να κάνουν παιδιά.  Μια ουσιαστική σχέση όπου τα δυο άτομα έχουν έρθει κοντά, μαζί, σαν δυο ολοκληρωμένες αυτοδύναμες οντότητες και έχουν καταστήσει τους εαυτούς τους «κοινωνούς» σε μια “κοινή” προσπάθεια εξέλιξης, ολοκλήρωσης, δημιουργίας. Ένα τέτοιο ζευγάρι που έχει μια ψυχοκοινωνικά ισορροπημένη σχέση, καλή επικοινωνία και με προοπτική εξέλιξης έχει τη δυνατότητα να πάρει συνειδητά την απόφαση να φέρει στον κόσμο ένα παιδί.
  2. Η συνειδητοποίηση της περιόδου μετά τον ερχομό του πρώτου παιδιού, όπου οι σύζυγοι μεταβάλλονται σε γονείς και ο γάμος σε οικογένεια. Είναι μια δύσκολη μεταβατική φάση στη ζωή του ζευγαριού, καθώς προκύπτουν νέα συναισθήματα, άγχη, νέες εντάσεις, αλλά πολύ σημαντική για τη μελλοντική εξέλιξη των παιδιών.
  3. Η γονεϊκότητα παίζει πολύτιμο ρόλο στην προσωπική και κοινωνική εξέλιξη των ατόμων που αποτελούν το ζευγάρι. Οι νέοι γονείς καλούνται να προσαρμοστούν και να κάνουν «θυσίες» για χάρη των παιδιών τους.

Μια ακόμα σημαντική έρευνα πραγματοποιήθηκε σε χώρες της Ευρώπης (και της Ελλάδας), γύρω από θέματα οικογενειακής θεραπείας, από τους ψυχολόγους, ερευνητές του Πανεπιστημίου Cambridge, Goldberg και Michaels. Σύμφωνα με τη μελέτη αυτή: “Οι άντρες και γυναίκες που ήταν ικανοποιημένοι από τον εαυτό τους και τη σχέση με το σύντροφό τους,  πριν αλλά και μετά τη γέννηση του πρώτου παιδιού, είχαν την δυνατότητα να μεγαλώσουν δύο φορές πιο ισορροπημένα και ψυχικά υγιή παιδιά.”

Τέλος, τα παιδιά ζουν και εξελίσσονται με το δικό μας παράδειγμα ζωής και πράξης και όχι μόνο με τα λόγια μας. Εάν θέλουμε να τα βοηθήσουμε και να τα εμπνεύσουμε, ώστε να γίνουν ολοκληρωμένα, ώριμα, ψυχικά και κοινωνικά προσαρμοσμένα, ικανά, δημιουργικά άτομα, πρέπει να αρχίσουμε με το να βοηθάμε, υποστηρίζουμε και να εμπνέουμε εμάς  τους ίδιους καθημερινά.

Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2016

10 Παιχνίδια για μωρά,που μπορείτε να φτιάξετε μόνοι σας.

Καλή χρονιά αγαπημένοι μου!!
Παρακάτω,σας παραθέτω ένα άρθρο με παιχνίδια που μπορείτε να φτιάξετε μόνοι σας για το μωρό σας!Καλή επιτυχία!!


Στα μωρά αρέσει να παίζουν με οτιδήποτε τους τραβάει την προσοχή.Λατρεύουν τα έντονα χρώματα, τα μαλακά αντικείμενα,να εξερευνούν να μαθαίνουν.Παρακάτω θα βρείτε 10 παιχνίδια που αν δεν σας κοστίσουν τίποτα για να τα φτιάξετε,σίγουρα θα σας κοστίσει πολύ λίγο.


1)Χρωματιστά βαζάκια.



2)Μάλλινα παιδικά παιχνίδια

3)Βαζάκι ανακάλυψης

4)Ταμπλό-πίνακας αισθήσεων




5)Πολύχρωμο μουσικό μπουκάλι



6)Υφασμάτινος λαγός 


7)Γυμναστήριο μωρού


8)Κουτί δραστηριοτήτων


9)Βιβλίο λεπτής κινητικότητας

10)Γάντια τερατάκια 




Καλή επιτυχία!!!!!!!